کارایی فنون خانواده درمانی یکپارچه شناختی- رفتاری بر رضایت زناشویی و شادکامی زوجین متعارض: مطالعه ی تک موردی

رضایت زناشویی، یکی از عوامل تعیین کننده در پیش بینی میزان صمیمیت یک رابطه ي عاشقانه وماندگاري آن یا میزان درگیري زوجین و پایان یک رابطه است. زوج هایی که احساس رضایت از زندگیزناشویی خو د دارند ، د ر روابط خو د ثبات بیشتري دارن د و براي حل کردن مشکلات و تعارض هايزندگی مشترك خود بیشتر از دیگران، تلاش می کنند. هدف پژوهش حاضر، بررسی کارایی فنونخانواده درمانی شناختی- رفتاري بر رضایت زناشویی و شادکامی زوجین انجام شد. براي این منظور، طییک پژوهش تک موردي از نوع B-، یک خانواده ي چهارنفري به روش نمونه گیري هدفمند انتخاب وبا پرسشنامه ي رضایت زناشویی انریچ (السن، 1998 ) و مقیاس شادکامی مونش (کوزما و استونز، 2000)قبل و بعد از جلسات مداخله جهت اندازه گیري سطح پایه و اندازه گیري متغیر وابسته پس از مداخله موردارزیابی قرار گرفتند. این مداخله طی 8 جلسه بر اساس رویکرد یکپارچه شناختی- رفتاري صورت گرفت.در این جلسات فنون حل مساله ي سیستمی، مثبت نگري و تغییر رفتار سیستمی اجرا شد. بررسی چشمیمقایسه ي نمودار نتایج قبل و بعد از مداخله و گزارش کیفی آزمودنی ها نشان داد که فنون خانواده درمانییکپارچه شناختی – رفتاري بر افزایش رضایت زناشویی و شادکامی زوجین موثر بود و فنون مثبت نگري،حل مساله سیستمی و تغییر رفتار سیستمی میتواند تعارضات زوجین، رضایت زناشویی و شادکامی آنها راتا حد زیادي برطرف سازد، پیشنهاد می شود این فنون در مداخلات خانواده و گروه درمانی استفاده شده وکارایی آن در سایر پژوهش ها با تعداد نمونه ي بیشتر بررسی شود.

کلیدواژه ها:

خانواده درمانی شناختی – رفتاری ، رضایت زناشویی ، شادکامی و مطالعه تک موردی