کیوان احسانی - شهراراک
احمد خوشدونی فراهانی - شهراراک

؛«عصمت» در لغت به معناي باز داشتن و حفظ کردن است و در اصطلاح، لطفی الهی به بندگان خاص است که به واسطه آن، بنده با اختیار خود از فعل قبیح خودداري می کند. عصمت داراي درجاتی است که می توان آنرا در چهار سطح 1۔ عصمت در عقاید، 2۔ عصمت در امر تبلیغ،3- عصمت در بیان احکام و 4- عصمت در افعال وامور عادي قرار داد. در اینکه برخورداري از کدام یک از درجات فوق براي انبیاء ضروري است،در بین دانشمندان اسلامی دیدگاه هاي متفاوتی وجود دارد، امّا بیشترین دلائل منکرین عصمت انبیاء مربوط به درجه ي آخرعصمت یعنیعصمت در زندگی عادي و آنچه به غیر وحی مربوط می شود، می باشد. در این مقاله با نگاه به چیستی عصمت، دلائل عصمت از دیدگاه قرآنکریم مورد بررسی قرار گرفته و آنگاه برخی آیات که موهم عدم عصمت برخی از انبیاء الهی ومعصومین هستند مورد ارزیابی قرار گرفته است.

عصمت، انبیاء، معصومین، قرآن کریم، روایات