بررسی شاخصه های کارکردی پارک های علم و فناوری ایران با رویکرد بومی

پارک علم و فناوری مکانی است که با هدف افزایش رشد علمی کشور و پیوند علم وصنعت در جامعه توسط متخصصان مختلف مدیریت می شود و باعث رشد دانش و فناوری در میان دانشگاه ها ، موسسات دانش بنیان ، شرکت های خصوصی خواهد شد . از این قبیل پارک ها در کشور های پیشرفته زیادی از قبیل آمریکا ، آلمان و فرانسه وجود دارد که باعث رشد و پیوند علم و فناوری های روز گردیده است و فرصت مناسبی را برای رشد تکنولوژی و ایجاد فرصت های شغلی جدید فراهم آورده است . در کشور ما نیز پارک های علم و فناوری پیشرفت زیادی داشته است اما به نظر می آید با مدل های اجرا شده ی جهانی دارای فاصله زیادی است و با توجه به موقعیت جغرافیایی کشور و وجود کشور های جهان سوم زیادی دراطراف کشور که دارای این قبیل پارک ها نیستند نتوانسته است از این مهم استفاده و باعث ایجاد همکاری و ارز آوری برای کشور شود . هدف از انجام این پژوهش بررسی شاخصه های کارکردی پارک های علم و فناوری ایران و تبیین جایگاه این پارک ها در ایران جهت دستیابی به مرکزی موفق متناسب با شرایط بومی کشور است . به همین منظور به کمک روش تحلیلی - توصیفی و بررسی منابع کتابخانه ای در این رابطه ساختار پارک های علم و فناوری ایران و مشکلات موجود آن ها بررسی و راهکارهایی جهت دستیابی به مرکزی موفق با توجه به بوم شناسی کشور و شرایط اکولوژی منطقه ارائه خواهد شد .

کلیدواژه ها:

پارک علم و فناوری ، شاخصه ها ، موسسات دانش بنیان ، پیوند علم و صنعت