علی اکبر عبیداللهی - دانشجوی ; کارشناسی ارشد،زبان وادبیات عرب، دانشگاه سیستان وبلوچستان
محمد شیخ - دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان

شرف الدین انصاری یکی از شاعران نامدار قرن هفتم است که بخش قابل توجهی از اشعار وی را غزل عاشقانه تشکیل می دهد؛ غزل های انصاری ازمضامین و درونمایه های عاشقانه و بار عاطفی و احساسی بالایی برخوردار است و بیشتر بیانگر حالت درونی، روحی و روانی اوست که آن را با سبک وحدت و انسجام خودش به اوج ظرافت و پختگی می رساند. این پژوهش برآنست تا با روش تحلیلی توصیفی پاسخی باشد برای این سوال که مهم ترین مضامین وتوصیفات غزلیات وی چیست؟ در غزلیات از چه سبکی استفاده کرده است؟وچه تحول خاصی در ساختار غزل هایش رخ داده؟یافته های تحقیق نشان می دهد که دلباختگی فراوان، نابودی در راه عشق، خواری وخفت عاشق، اشک ریزی، رویگردانی واعراض معشوق، اندوه فراق وهجران، جنایت های رقیب بر عاشق وملامت رقیبان، مهم ترین درون مایه غزلیات وی هست؛ او نیز به توصیف زیبایی ها وجذابیت های جسمی وطبیعی معشوق می پردازد ومهم ترین سبک وی برقراری وحدت و انسجام در ساختار قصیده است؛هم از لحاظ معنایی و هم از لحاظ وزن وقافیه غزل هایش منسجم ویکدست است وبیشترین تحول در اجزای غزل در بخش مطلع ونام محبوبه ها دیده میشود.

شرف الدین انصاری، غزل، مطلع ومحبوبه، انسجام، ظرافت ودلدادگی