تدوین و اولویت بندی راهبردهای تقویت حس تعلق به مکان در محله عودلاجان با بهره گیری از روش ترکیبی SWOT-AHP

یکی از ابعاد مهم در ارتقای کیفیت محیط های شهری، حس تعلق به مکان است. وجود این حس عاملی مهم و اساسی درشکل گیری پایه های ارتباطی انسان با محیط و همچنین تعاملات انسانی با یکدیگر است. در این راستا هدف از انجام اینپژوهش، بررسی و شناسایی عوامل تأثیرگذار در تقویت حس تعلق به مکان در محله عودلاجان و تدوین راهبردهای مؤثردر این جهت و همچنین اولویت بندی این راهبردها می باشد. در پژوهش حاضر، روش تحقیق براساس نوع هدف کاربردی وبراساس نوع روش، توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش را 30 نفر از کارشناسان و مدیران فعال در عرصهمدیریت شهری به خصوص مدیریت منطقه 12 شهر تهران تشکیل میدهند. به منظور بررسی و تجزیه و تحلیل داده ها ازروش ترکیبی SWOT با AHP استفاده شده است. یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که از میانراهبردهای تدوین شده «بازآفرینی کالبدی، اجتماعی و فرهنگی محله» با وزن نهایی 0.172، «بسترسازی زمینه های جذب سرمایه گذاری و ساخت وساز در بافت محله» با وزن 0.128 و در نهایت «معرفی و برندسازی محله به عنوان قطب فرهنگی و تاریخی شهر تهران» با وزن نهایی 0.118، مهمترین راهبردها در جهت توسعه و تقویت حس تعلق به مکان در محله عودلاجان می باشند.

کلیدواژه ها:

مکان ، حس تعلق به مکان ، محله عودلاجان ، رویکرد ترکیبی SWOT-AHP