بررسی مؤلفه های تأیید شده آرامش روحی در سرای موسیقی

بررسی ارتباط میان موسیقی و معماري در گذشته و امروز یکی از بحث هاي همیشگی در عرصۀ هنر بوده است.دوران مدرن به دلیل تحولات متعاقب آن همانند انسان گرایی، علم مداري، دین پیرایی، روشنگري و انقلابصنعتی، به عنوان یکی از نقاط عطف تاریخ محسوب می شود ( قبادیان، 1390) که در آن نوع نگاه به رابطۀ میاناین دو هنر دستخوش تغییرات چشمگیري شد. و به این نتیحه رسید که معماري و موسیقی، داراي وجوهاشتراك بسیاري؛ از جهات مفهومی، فضاي ایجادي، شکلی و مورفولوژي هستند. از دیگر روي، در قواعد بنیاديحاکم و تشکیل دهنده آنها نظیر تناسبات، ریتم، هارمونی، تکرار، زیبایی شناسی و ... نیز مشابهت دارند. چونهمه هنرها به طور عرضی با همدیگر ارتباط دارند، چراکه منشا همه آن ها تجلی زیبایی است) صادق پور فیروزآبادي، 1390) موسیقی همواره یکی از بزرگ ترین همدمان بشر و از نزدیک ترین هنرها به او بوده است وخاصیتی دارد که طی آن سلامت روان تامین شده و به کاهش استرس وافزایش تجدید قوا می انجامد. موسیقیمی تواتد با به کار گیري حداکثر حواس انسان، آدمی را کاملا از محیط پرتنش بیرون جدا، و متوجه آرامش وتمدد اعصاب شود. شناخت فضایی مناسب براي آرمش روحی انسان، آن هم در زمانی که روح او خسته ازآسیب هاي اجتماعی است بسیار ضروري می باشد وجود فضایی براي موسیقی با توجه به آرامش روحی کهکاربران آن همراه با گروه هاي اجتماعی وخانواده در آن حضور داشته باشند می تواند به عنوان یک فضايتاثیرگذار روحی و روانی محسوب شود و بودنش باعث ایجاد یک جامعه شاد داراي هدف می شود.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، آرامش روحی