ارزیابی کمی انتشار گازهای گلخانه ای در مرحله ی تولید و حمل مصالح برای یک ساختمان نمونه در شهر تهران (با استفاده از روش LCA تحتاستاندارد ایزو 14040)

امروزه کنترل میزان انتشار گازهای گلخانه ای در صنعت ساخت و ساز به دلیل تولید مقدار قابل توجه گازهای گلخانه ایدر فرآیندهای اجرا به یک استراتژی مهم برای اجرای اصول توسعه پایدار در این صنعت تبدیل شده است. در طول اجراساختمان ها، فرآیندهایی همچون ساخت، حمل مواد و مصالح ساختمانی، نصب و مونتاژ، از منابع انرژی فراوانی استفادهکرده و مقدار زیادی از گازهای گلخانه ای را منتشر می کنند. به دلیل عدم وجود اطلاعات دقیق در مورد داده های مونتاژو فرآیند ساختوساز در این مطالعه مرزهای سیستم محدود بر مواد و مصالح و حمل آن شده است همچنین در اینمطالعه تلاش بر این بوده، میزان انتشار گازهای گلخانه ای حاصل از حمل و تولید مصالح را در یک نمونه موردی باجزئیات کامل مورد محاسبه قرار گیرد تا ضمن شناسایی و ارائه ی منابع انتشار در این مرحله، روند محاسبه به عنوان یکالگو قابل استفاده باشد. در این مقاله ،دو منبع انتشار شناسایی شده که شامل تولید مصالح و حمل ونقل مواد و مصالحاست به عنوان منابع انتشار در طول ساخت شناسایی شده اند. در این مطالعه یک ساختمان 6 طبقه متعارفمسکونی در شهر تهران واقع در شمال تهران به عنوان نمونه موردی انتخاب شده است. نتایج حاصل از این پژوهش نشانمیدهد که 97 درصد انتشارات مربوط به مواد و مصالح و 3 درصد حمل و نقل بوده است.

کلیدواژه ها:

ارزیابی چرخه عمر ، توسعه پایدار ، انتشار گازهای گلخانه ای ، ساختوساز ساختمان ، ارزیابی زیست محیطی