ارتباط بین اصول سازه ای طبیعت و افزایش کارایی سازه های ساختمانی

طبیعت همواره یكی از الهام بخش ترین عناصر برای انسان ها در همه زمینه ها بوده است، بطوری كه امروزه علوم برخاسته ازطبیعت مبنای سایر علوم و رشته هایی نظیر معماری شده اند. طبیعت همواره در انتخاب فرم و شكل های یک جسممتناسب با نیاز آن، بهترین گزینه را اتخاب می کند و در انتخاب سازه و مكانیسمی که به آن جسم ایستایی و دوام می-بخشد، ساده ترین، متناسب ترین و مؤثرترین راهكار را ارائه می نماید، به همین دلیل در طول تاریخ معماران پیوسته بهصورت های مختلف الگوبرداری از طبیعت توجه داشته اند و در این راستا رویكردهای مختلفی از نحوه ی برخورد با طبیعتدر معماری مطرح شده است. یكی از آنها رویكرد سازهای در استفاده از طبیعت می باشد. در برخورد با طبیعت از منظرسازه دو روش اصلی برخورد ساختاری و برخورد فرمی وجود دارد. به عبارت دیگر الهام از اصول سازه ای طبیعت والگوبرداری از فرم های طبیعی ازجمله رویكردهایی است که منجر به خلق آثار سازهای نوین گشته است.در همین راستا پژوهش حاضر با هدف افزایش بهینگی و کارایی سازه های ساختمانی، با بررسی اصول و قواعد سازه هایموجود در طبیعت انجام شده است. پرسش اصلی این پژوهش این است که، چگونه می توان اصول و قواعد موجود درطبیعت و فرم های طبیعی را در بررسی و تحلیل ماهیت سازه های ساختمانی به کار گرفت؟در راستای رسیدن به اهداف تحقیق و پاسخ به مطرح شده، روش تحقیق از منظر هدف کاربردی و به لحاظ ماهیتتوصیفی می باشد که بر مبنای مطالعات کتابخانه ای تنظیم شده است.

کلیدواژه ها:

اصول سازه ای ، بهینگی ، سازه های ساختمانی ، سازه های طبیعی ، کارایی ، طبیعت