مارال شاهمرادی علی اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد،گروه معماری،دانشگاه آزاد واحد تهران شمال،تهران،ایران
امیرمسعود دباغ - استادیار و مدیر گروه تحصیلات تکمیلی دانشکده معماری و شهرسازی سوره،تهران،ایران

احیای بناهای تاریخی معمولا با عملکردی جدید و انطباق و سازگاری فعالیت های انسانی با کالبد معماری در قالب یککاربری می باشد. احیای حقیقی بنا به دنبال تداوم حیات بناهای تاریخی در تمام وجوه و ابعاد است. یکی از این ابعاد،توجه به معماری زمینه گرا است. رویکرد زمینه گرایی تعامل مناسبی میان معماری و زمینه ی کالبدی و تاریخی واجتماعی فرهنگی - طرح فراهم می آورد. در واقع، ارزش هر بنا به محیط اطراف آن بستگی دارد. روش تحقیق مورداستفاده در این پژوهش، تحلیلی- توصیفی با استناد به مطالب درج شده در کتب، مقالات و اسناد معتبر می باشد. مطالعات نشان داد که پارامترهای زمینه گرایی تاریخی که نوعی زمینه گرایی معماری می باشد، با احیای بنا کاملادرآمیخته اند. این پارامترها شامل شکل، کاربری، موقعیت قرارگیری ، مصالح و جزییات می باشند.

زمینه گرایی، معماری، احیا، بنای تاریخی