بررسی مقاومت چسبندگی بتن پودری واکنشی بر بسترهای مختلف بتنی به روش انتقال اصطكاك در شرایط سطوح صاف، شیارزده، تر، خشك و اشباع

بتن پودری واکنشی Reactive Powder Concrete یا RPC نوع جدیدی از بتن فوق توانمند است که دارای مقاومت فشاری بیش از 051 مگا پاسکال و مقاومت خمشی بسیار بالایی می باشد. مواد تشکیل دهنده RPC عبارت اند از: ماسه سیلیسی، پودر سیلیس، سیمان، میکرو سیلیس، آب و در صورت نیاز به مقاومت کششی یا جذب انرژی بالا، الیاف فولادی استفاده می شود RPC علاوه بر مقاومت بالا دارای خصوصیات دیگری نظیر نفوذپذیری کم، مقاومت سایشی و خوردگی بالا و تخلخل پایین و نیز دوام زیاد می باشد. در این تحقیق نمونه های مکعبی با ابعاد 15% با سه ضخامت مختلف 3، 4، 5 سانتی متر از PRC پوشانیده می شود و با توجه به اینکه سه طرح اختلاط مختلف برای RPC وجود دارد و 5 حالت متداوت بستر مورد ارزیابی قرار می گیرد در مجموع 135 نمونه ساخته شده است. با استداده از آزمایش انتقال اصطکاک که این روش شامل قرار دادن مغزه کوچکی با قطر 50 میلیمتر و تا عمق 25میلیمتر از سطح بتن، و سپس، نصب گیره فلزی بر روی این مغزه و تثبیت آن توسط پیچ های طرفین، و اعمال نیروی پیچشی با یک پیچ سنج معمولی به صورت یکنواخت که تا مرز گسیخته شدن مغزه جزئی ادامه یافته و لنگری که باعث گسیخته شدن شده ثبت می شود. با توجه به نتایج، ملاحظه شد که نمونه های با ضخامت cm 5 نسبت به دو نمونه ی دیگر چسبندگی بالاتری از خود نشان داده اند. این اختلاف در مقادیر چسبندگی احتمالاً می تواند به دلیل طرح اختلاط های به کاررفته و ضخامت بیشتر و سطوح مختلف بتن پایه باشد. همچنین نتایج آزمایش ها نشان داد که بیشترین مقاومت چسبندگی مربوط به سطح صاف بتن بستر می باشد. پس، از سطح صاف، سطوح شیاردار بیشترین چسبندگی را دارا می باشند. پس از آن سطح اشباع و بعد از آن سطوح تر و خشک قرار دارند.

کلیدواژه ها:

بتن پودری واکنشی ، مقاومت چسبندگی ، روش انتقال اصطکاک ، بسترهای صاف و شیار زده و تر و خشک و اشباع