بررسی رابطه توده-فضا دربافت مسکونی شهری و بررسی عوامل تاثیر گذار بر آن نمونه موردی منطقه صیاد شیرازی مشهد

معماری مسکونی ایران در طول تاریخ نمونه های با ارزشی از فضای زیستی مطولب را به فرهنگ و هنر این سرزمین هدیه کردهاست. نمونه هایی که در خور زندگی انسان و هماهنگی او با طبیعت میباشد. با ورود فرهنگ غربی به ایران و به طبع معماری آن و تاثیر آن بر مسکن سازی باعث به وجود آمدن ناهنجاری و ناهماهنگی میان فرهنگ و معماری و مردم و در نهایت افول کیفیت زندگی مردم شد. این در حالی است که نیاز انسان به مسکن هیچ گاه مرتفع نشده، بلکه این نیاز روز به روز در حال افزایش است. امروزه امر تخصصی تهیه و ساخت مسکن به امری عمومی تبدیل شده و هدف اصلی از ایجاد مسکن تعالی و آرامش روح انسان در آن نیست. مسکن گذشته دارای محیطی معنوی بوده که این تقدس را معمار، خود بوجود می آورده است. معماران گذشته در طراحی و معماری خود پارامترهایی مانند مزاج، هندسه، ریاضیات، موسیقی،رنگ، هارمونی و...را میدیدند اما امروزه به لطف نفوذ فرهنگ و هنر مدرن در معماری ما این هماهنگی و اصول رو به فراموشی است. هدف مقاله بازیابی مفهوم مسکن در خانه سنتی و مقایسه با این مفهوم در خانه امروزی استکه در این فرایند به بررسی و کنکاش این مقوله در مسکن امروزی و یافتن عوامل موثر بر شکل گیری الگوهای معماری مسکن امروزی پرداخته میشود که به اختصار میتوان: .1 ضابطه سطح اشغال ،.2 محل استقرار ساختمان در زمین،.3 تراکم ساختمانی ،.4 نوع قواره بندی زمین بیان کرد. در راستای حل این مشکل به بر طرف کردن رابطه توده و فضا در معماری پرداخته شده است که با توجه به گفته گروتر 3 نوع ارتباط توده و فضا وجود دارد: تجانس، تقابل، تضاد یا به عنوان نمونهای دیگر به تفسیر نظریه یینگ-یانگ در رابطه توده و فضا پرداخته شدهاست. در نهایت به بیان راه حلی برای حل مشکل بی هویتی در معماری امروزی با توجه به نمونه های مشابه در معماری کشورهای دیگر پرداخته شده است وبیان الگویی پیشنهادی پرداخته شده است.

کلیدواژه ها:

رابطه توده فضا ، معماری ، شهرسازی ، الگوی ساخت و ساز شهری ، مسکن شهری