تدوین راهبردهای ارتقاء سیستم مدیریت شهری از حکومت به حکمروایی نمونه موردی: شهر کوار

آنچه امروزه در اداره امور شهر مورد توجه و تأکید قرار میگیرد و به عنوان پارادایمی در مدیریت شهرها معرفی می شود، بهره گیری از الگوی حکمروایی شهری بوده که در آن دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در یک جریان افقی و فرابخشی به مشارکت می پردازند. در این بستر است که می توان امیدوار به حل مشکلات و معضلات ساختاری و کارکردی شهرها بود. اما یکی از مشکلات اصلی مدیریت شهری در ایران عدم وجود مشارکت بین دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی می باشد، که باعث شده است حکمروایی شهری شرایط مناسبی را جهت اجرا نداشته باشد. از این رو هدف، شناخت معیارها و شاخص های حکمروایی شهری در شهر کوار و سنجش حکمروایی در این شهر و ایجاد بستری مناسب جهت ارتقاء سیستم مدیریت شهری از حکومت به حکمروایی شهری می باشد.در همین راستا از روش تحقیق تحلیلی- توصیفی استفاده می گردد بدین صورت که ابتدا مطالعاتی جهت آشنایی بیشتر با مفهوم مدیریت شهری و حکمروایی شهری انجام می گیرد تا اینکه به شناخت بیشتر شهر کوار و شهرداری به عنوان یکی از سازمان های اصلی در جهت اجرای حکمروایی شهری پرداخته شد. بعد از این مرحله با انتخاب شاخص های ایمنی و امنیت، پاسخگویی، مشارکت، کارایی و اثر بخشی، برابری و عدالت، قانون مداری و شفافیت که متناسب با سیستم مدیریت و محدوده مورد مطالعه انتخاب شده است به مطالعه و جمع آوری اطلاعات در رابطه با موضوع و محدوده مورد نظر پرداخته شد. بعد از این مرحله بوسیله روش های آماری، از جمله آزمون ویلکاکسون و همچنین نرم افزار SPSS ، اطلاعات و آمار بدست آمده مورد تجزیه و تحلیل قرار می گیرد و سطح اجرایی و عملکردی حکمروایی شهری در کوار شناسایی و نقاط ضعف و قوت آن شناخته شد. در مرحله آخر با توجه به نقاط ضعف و کمبود ها، راهبرد هایی جهت ارتقاء مدیریت شهری از حکومت به سمت حکمروایی ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

کوار ، مدیریت شهری ، مشارکت ، حکمروایی شهری