نقش توانمندسازی روانشناختی و هوشمندسازی سازمانی درخودکارآمدی کارکنان حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه

هدف از این پژوهش بررسی نقش توانمندسازی روانشناختی و هوشمندسازی در خودکارآمدی کارکنان حوزه ستادی دانشگاهعلوم پزشکی کرمانشاه می باشد. روش پژوهش توصیفی به شیوه پیمایشی می باشد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه آزمونشده 49 گویه ای آلبرشت (2003) برای سنجش هوشمند سازی سازمانی، پرسشنامه 15 گویه ای اسپریتزر و میشرا (1995)برای سنجش توانمند سازی روانشناختی و پرسشنامه 17 گویه ای عمومی شرر(1982) برای سنجش خودکارآمدی می باشد.برای تعیین روایی این پرشنامه ها از پژوهش های انجام شده در این خصوص و نظر تعدادی از اساتید دانشگاه و برای تعیینپایایی از روش آلفای کرونباخ استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش کلیه کارکنان حوزه ستادی دانشگاه علوم پزشکیکرمانشاه به تعداد 355 نفرمی باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و براساس روش تصادفی طبقه ای 232 نفر است.یافته های این پژوهش حاکی از این است که بین توانمندسازی و هوشمندسازی سازمانی با خودکارآمدی ارتباط معنی دار وجوددارد و همچنین بین مولفه های توانمند سازی روانشناختی و خودکارآمدی و بین مولفه های هوشمند سازی سازمانی وخودکارآمدی کارکنان رابطه معنادار وجود دارد.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی روانشناختی ، هوشمندسازی سازمانی و خودکارآمدی