فاطمه باطنی - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
ملیحه السادات مدنیان - کارشناس ارشد محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
سیما فاخران - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان
علیرضا سفیانیان - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه صنعتی اصفهان

کیفیت آب یکی از اجزای اساسی سلامت آبخیز است؛ از اینرو تغییرات در کیفیت آب بیانگر تغییرات در برخی از جنبه های اکوسیستم، حریم رودخانه و یا داخل بستر رودخانه است. با توجه به تغییرات سریع کاربری اراضی و افزایش سطح تقاضابرای برداشت از منابع آب و افزایش آلودگی های منابع آبی از سوی دیگر، در حوزه ها ی آبخی ز بای د به منظور مدیریت بهینه منابع به بینشی صحیح در ارتباط با تاثیر کاربری های اراضی بر کیفیت آب دست یافت. این مطالعه به تبیین بیشتر این موضوع در بلوک لنجان واقع در غرب استان اصفهان طی سال های 1380 تا 1387 می پردازد. بلوک لنجان بزرگترین بلوک اصفهان است که برنجکاری اصفهان منحصر به این بلوک بوده است. منطقه مورد مطالعه بین عرضهای جغرافیایی 3595031 تا 3609955 شمالی و طولهای جغرافیایی 543811 تا 555571 شرقی واقع بوده و مساحتی برابر 17550/6هکتار را پوشش میدهد. منطقه مورد مطالعه از نظر کاربری های کشاورزی و شهر ی اهمی ت بسیاری دارد. این دو کاربری اثر قابل توجهی بر تنزل کیفیت آب سطحی در حوزه آبخیز دارند به طور ی که هدا یتالکتریکیpH، سولفات، سدیم، کلر، پتاسیم،کلسیم و منیزیم همگی در ای ن دوره زمان ی همزمان با افزا یش کاربر یشهری روند رو به رشدی را نشان میدهد. تنها در ارتباط با سولفات باید اشاره کرد که افزا یش ای ن پارامتر به علت آلودگی صنایع در این منطقه است. از آن جا که مساحت منطقه شهری در این مدت 7ساله 1/5برابر شده است به نظر میرسد تاثیر بیشتری نسبت به کاربری کشاورزی بر تنزل کیفیت آب رودخانه در این منطقه داشته است . نتا یج ای ن مطالعه نیاز اقدامات مدیریتی در سطح حوزه آبخیز را نمایان می سازد

کاربری اراضی، کیفیت آب، رودخانه زاینده رود، هدایت الکتریکی