منازعه مسلحانه در سوریه: نمایی کلی و واکنش ایالات متحده آمریکا

جنگ داخلی سوریه در حالی وارد هفتمین سال خود شده است (در زمان انتشار این مقاله) که همچنان چالش ­های جدیدی پیش روی سیاست­گذاران ایالات متحده می­ گذارد. در پی حمله شیمیایی مرگبار 4 آوریل 2017 در سوریه و حملات پدافندی متعاقب ایالات متحده علیه نیروهای نظامی طرفدار رژیم سوریه، تعدادی از نمایندگان کنگره از رییس­ جمهور خواستند تا درمورد استراتژی دولت در قبال سوریه، با کنگره مشورت کند. برخی از نمایندگان، اختیارات رییس­ جمهور را در زمینه حمله به سوریه بدون کسب اجازه از کنگره زیر سوال برده­ اند. پیش از این، برخی نمایندگان در مورد مجوزهای داخلی و بین­ المللی اینگونه حملات، پیامدهای ناخواسته، و امکان تشدید اجتناب ناپذیر آنها ابراز نگرانی کرده ­اند. دونالد ترامپ از هنگام در دست گرفتن سکان هدایت کاخ سفید در ژانویه 2017، از تمایلش به نابودی گروه تروریستی موسوم به دولت اسلامی (داعش) که ریشه در عراق و سوریه دارد، سخن گفته است و دستور داده تا تلاش های نظامی ایالات متحده علیه این گروه در هر دو کشور «تسریع» پیدا کند. در اواخر ماه مارس، مقامات ارشد ایالات متحده اظهار داشتند که ایالات متحده جنگ با داعش را در اولویت قرار داده و آینده­ی بشار اسد، رییس­ جمهور سوریه، باید توسط مردم سوریه تعیین شود. اعضای ارشد کابینه ترامپ از رهبری اسد انتقاد کرده، اما به جای به زیر کشیدن اسد از قدرت، با استفاده از زور، خواستار کاهش تنش ها و حل و فصل آن از طریق مذاکره شده­ اند. از اواخر 2015، اسد و دولت او از حمایت نظامی، مالی و دیپلماتیک روسیه و ایران برای تحکیم و تقویت موقعیت خود در برابر طیف وسیعی از نیروهای شورشی ضددولت استفاده کردند. این نیروهای شورشی شامل داعش، مبارزان اسلام­گرا و سکولار و شبکه­ های مرتبط با القاعده هستند. در حالی که نیروهای داعش در تقابل با دولت سوریه، گروه ­های اپوزیسیون سوری که توسط ترکیه حمایت می­ شوند و مبارزان عرب و کرد سوری تحت حمایت ایالات متحده، بخش زیادی از قلمرو خود را از دست داده اند، اما همچنان توانمند و خطرناک هستند. رقه، پایتخت خودخوانده داعش، بازپس گرفته شده است، اما مناطق وسیعی از شرق سوریه هنوز تحت کنترل این گروه است. حضور و فعالیت نیروهای نظامی روسی و ایرانی در سوریه، مشکلاتی را برای مقامات ایالات متحده و طراحان نظامی ایجاد می­ کند و چشم انداز مواجهه ناخواسته را به همراه پیامدهای منطقه­ ای یا جهانی افزایش می دهد. از ماه مارس 2011، جنگ داخلی سوریه باعث شده تا نزدیک به 5.2 میلیون سوری (از کل جمعیت 22 میلیونی) به کشورهای همسایه پناه ببرند. بیش از 6.3 میلیون سوری دیگر نیز در درون خاک این کشور آواره شده­ اند و تقریبا بیش از 13.5 میلیون نفر از مردم این کشور نیاز به کمک­ های بشردوستانه دارند. ایالات متحده بزرگترین اهداکننده کمک­ های بشردوستانه در بحران سوریه است (که شامل کمک به آن دسته از کشورهای همسایه نیز می­ شود که پناهندگان را در خود جای داده­ اند) و از سال 2012، تقریبا 6.7 میلیارد دلار برای کمک­ های بشردوستانه در نظر گرفته است. علاوه بر این، ایالات متحده تاکنون هر سال بیش از 500 میلیون دلار برای طرح­ های بشردوستانه در سوریه هزینه کرده است که شامل تامین تجهیزات غیرمهلک برای برخی گروه­ های اپوزیسیون نیز می­ شود. در سال مالی 2018، دونالد ترامپ 191.5 میلیون دلار برای این کمک­ ها و 500 میلیون دلار برای آموزش و تجهیز نیروهای ضد داعش در سوریه درخواست نموده است. مقامات ایالات متحده و اعضای کنگره در مورد اینکه چگونه به بهترین نحو می­ توان امنیت منطقه­ ای امریکا و اهداف ضدتروریستی آن در سوریه را بدون تقویت ناخواسته رقبای ایالات متحده و دور کردن متحدانش، تعقیب کرد، به مذاکره می پردازند. اعضای دولت ترامپ و نمایندگان صدوپانزدهمین کنگره –مانند پیشینیان خود- با چالش­ های پیش روی اهداف ایالات متحده در زمینه منع تکثیر سلاح­ های هسته­ ای، مقابله با تروریسم، امنیت داخلی و ثبات در شرایط منازعه پیچیده، مواجه هستند.