تاثیر تنش شوری و رژیم های آبیاری بر تولید زیست توده کوشیا ‭(Kochia scoparia) ‬و روند شوری خاک

به منظور بررسی تاثیر شوری و کم آبی بر میزان تولید، آنالیزهای رشدی و توابع تولید کوشیا و بررسی روند شوری خاک در شرایط مزرعه، آزمایش بر مبنای طرح بلوک های کامل تصادفی به صورت کرت های خرد شده با سه تکرار که شوری (هفت سطح شوری آب ‮‭28 35‬، ‮‭21‬، ‮‭14‬، 7، 1،/5 ‭dS/m ‬و ‮‭42‬) به عنوان عامل اصلی و رژیم آبیاری (میزان آب کاربردی براساس ،‮‭50‬ ،‮‭100 75‬ و ‮‭125‬ درصد آبیاری کامل) به عنوان عامل فرعی بود، طراحی گردید. نتایج نشان داد که کوشیا در مرحله گیاهچه ای به شوری حساس است و بهترین زمان شروع اعمال تنش شوری مرحله ای است که گیاه ‮‭10-15‬ سانتی متر ارتفاع دارد. کوشیا میزان قابل توجهی در محیط غیر شور (‮‭34‬ تن در هکتار زیست توده خشک) تولید کرد و تحت تنش شدید (‮‭16‬ (‮‭42‬ ‭dS/m ‬تن در هکتار زیست توده خشک تولید داشت. میزان تحمل به شوری کوشیا با افزایش مصرف آب افزایش یافت. به نظر می رسد که کوشیا با افزایش شوری آب بیشتری را از عمق ‮‭30-60‬ سانتی متری خاک جذب کرده ومیزان شوری خاک در این عمق کمتر از عمق ‮‭0-30‬ سانتی متری بود. شوری موجب کاهش طول دوره رشد خطی و کاهش زیست توده شد. تاثیر حداکثر سرعت رشد در تولید زیست توده بیشتر از طول دوره حداکثر رشد گیاه بود. شوری موجب کاهش میزان بهره وری آب و ضریب گیاهی شد. ضریب حساسیت گیاه به خشکی تا شوری ‮‭21‬ ‭dS/m ‬تحت تاثیر تنش شوری قرار نگرفت، بنابراین می توان از روش کم آبیاری برای مدیریت آبیاری در این گیاه استفاده کرد. همچنین با افزایش میزان سدیم در محیط توسعه ریشه گیاه، جذب انتخابی برای پتاسیم را افزایش داد و توانست نسبت سدیم به پتاسیم را حفظ کند. در شرایط توام شوری و خشکی، تابع درجه دوم عملکرد کوشیا را بهتر از توابع دیگر پیش بینی کرد. نسبت نهایی نرخ جایگزینی نشان داد که می توان برای رسیدن به عملکرد یکسان عوامل فوق را در دامنه وسیعی از مقادیر آن ها جایگزین کرد. تولید نهایی آب مصرفی ‭(MPAW) ‬و شوری آب ‭(MPECw) ‬به ترتیب ‮‭4/8‬ و ‮‭511‬- کیلوگرم در هکتار بود.