بررسی امکان استفاده از پروبیوتیک های تهیه شده در آزمایشگاه در تغذیه جوجه های گوشتی

دراین آزمایش ارزیابی تاثیر باکتری های پروبیوتیک که از دستگاه گوارش طیور جدا شده بودند (پدیوکوکوس پنتوساکوس ، لاکتوباسیلوس رامنوسوس و لاکتوباسیلوس فرمنتوم ) بر عملکرد، خصوصیات مرفولوژیکی روده ها، قابلیت هضم مواد مغذی و فلور دستگاه گوارش جوجه های گوشتی انجام پذیرفت. تعداد ‮‭560‬ قطعه جوجه گوشتی در یکی از هفت ترکیب تیماری شامل شاهد، باکتری پدیوکوکوس پنتوزاسیوس در آب آشامیدنی، لاکتوباسیلوس فرمنتوم در آب آشامیدنی، لاکتوباسیلوس رامنوسوس در آب آشامیدنی، مخلوط سه باکتری در آب آشامیدنی، پروبیوتیک تجارتی پریمالاک و آنتی بیوتیک ویرجینیامایسین را به مدت ‮‭49‬ روز دریافت کردند. بالاترین وزن بدن نهایی در گروه های آنتی بیوتیک و باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس بدست آمد (‮‭0/01‬‭> p). ‬مصرف خوراک در بین گروه ها اختلاف معنی داری نداشت(‮‭0/01‬‭> p). ‬مصرف پروبیوتیک به طور کلی باعث کاهش کلسترول سرم شد گر چه این کاهش فقط در روز ‮‭35‬ معنی دار بود (‮‭0/01‬‭> p). ‬تیمارهای بکار رفته هیچ تفاوت معنی داری را در سطوح هموگلوبین خون باعث نشدند (‮‭0/01‬‭> p). ‬مصرف پروبیوتیک موجب افزایش عیار آنتی بادی تولید شده نسبت به گروه شاهد شد(‮‭0/01‬‭> p). ‬در روز ‮‭49‬ از هر تیمار 4 پرنده کشتار و جهت بررسی مرفولوژی خمل های روده کوچک نمونه برداری شدند. تعداد پرز در واحد سطح به طور معنی داری تحت تاثیر تیمار قرار گرفت(‮‭0/01‬‭> p). ‬استفاده از پروبیوتیک ها موجب کاهش فراوانی پرزهای زبانی شکل و افزایش فراوانی پرزهای برگی شکل گردید(‮‭0/01‬‭> p). ‬در روزهای ‮‭28‬ و ‮‭42‬ طول روده کوچک و وزن اندام های گوارشی و ‭pH ‬بخش های مختلف دستگاه گوارش اندازه گیری شد. آنتی بیوتیک باعث کاهش وزن دستگاه گوارش و طول نسبی روده کوچک شد(‮‭0/01‬‭> p). ‬برخی تیمارهای پروبیوتیکی وزن دستگاه گوارش و طول روده را افزایش دادند. تیمارهای بکار رفته بر ‭pH ‬بخش های مختلف دستگاه گوارش بی اثر بودند. استفاده از پروبیوتیک موجب افزایش معنی داری در غلظت اسید پروپیونیک سکوم شد (‮‭0/01‬‭> p). ‬جمعیت های مختلف باکتریایی بخش های مختلف روده تحت تاثیر معنی دار تیمار قرار نگرفتند (‮‭0/01‬‭> p). ‬در ژنوم و سکوم پرندگانی که آنتی بیوتیک مصرف کرده بودند، شمارش کلی باسیل افزایش یافت و در گروه های دریافت کننده پروبیوتیک تعداد باکتری های اسید لاکتیک ژنوم و سکوم افزایش یافت. رطوبت مدفوع، انرژی قابل سوخت و ساز و قابلیت هضم مواد مغذی جیره غذایی در گروه های مختلف آزمایشی تعیین شد. تیمار بر رطوبت مدفوع تاثیری نداشت (‮‭0/01‬‭> p). ‬انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری و قابلیت دسترسی انرژی در دوره های آغازین و رشد تحت تاثیر تیمارها واقع نشد. بالاترین انرژی قابل سوخت و ساز ظاهری در گروه پروبیوتیک پریمالاک بدست آمد. قابلیت هضم چربی و پروتیین نیز در دوره های آغازین و رشد متاثر از تیمارهای مورد استفاده نبودند، گرچه بالاترین قابلیت هضم چربی و پروتیین در گروه آنتی بیوتیک و لاکتوباسیلوس رامنوسوس مشاهده شد. با توجه به نتایج بدست آمده از این آزمایشات، استفاده از باکتری لاکتوباسیلوس رامنوسوس از نظر اثرگذاری بر عملکرد جوجه های گوشتی بهترین نتیجه را در بین پروبیوتیک های آزمایش شده به همراه داشت. واژه های کلیدی: پروبیوتیک، جوجه گوشتی، تغذیه، لاکتوباسیلوس رامنوسوس