بررسی ترکیب های شیمیایی اسانس دو گونه Pimpinella L. ، (P. olivieri P. peucedanifolia) و شش گونه Centaurea، (C. hyrcanica, C. imperialis, C. koeieana, C. pterocaula, C. urvillei, C. zuvandica) در ایران
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1092357
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 235
تعداد صفحات: 66
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
در این طرح گونه Pimpinella olivieroides از منطقه نهاوند و 9گونه Centaurea شامل: C. aucheri، C. behen، C. depressa، C. hyrcanica، C. imperialis، C. pterocaula، C. urvillei، C. xanthoccphaa، C. zuvandica از مناطق مختلف ایران جمع آوری شده و از نظر کمیت و کیفیت اسانس مورد بررسی قرار گرفتند.گونه Pimpinella در مرحله گلدهی و بذردهی و گونه های Centaureaدر مرحله گلدهی از رویشگاههای طبیعی (در استان های آذربایجان غربی، البرز، تهران، زنجان، کردستان، لرستان و مازندران) جمع آوری گردید اندام های گیاهان بصورت سه نمونه ساقه همراه برگ، ریشه و گل آذین تفکیک شده، در دمای محیط خشک شده و سپس به ذرات کوچک آسیاب شدند. نمونه های فوق با روش تقطیر با آب اسانس گیری شد. برای جداسازی و شناسایی ترکیب های اسانس از دستگاههای گازکروماتوگرافی GC وگازکروماتوگرافی متصل به طیف سنج جرمی (GC/MS) استفاده شد. سپس با مطالعه طیف های جرمی و محاسبه اندیس های بازداری ترکیبات تشکیل دهنده اسانس ها شناسایی شده و نتایج گزارش گردید. درمجموع بازده اسانس گونه های centaurea قابل توجه نبوده و کمتر از 2/%0 بوده است. بیشترین بازده (18/%0) مربوط به ساقه و برگ C. depressa و کمترین بازده مربوط به ساقه و برگ %01/0)C. imperialis) بوده است. بازده اسانس ساقه وبرگ، ریشه و گل آذین P. olivieroides به ترتیب 0/09%، 52/%0 و 57/%0 بود. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ، ریشه و گل آذین P. olivieroides به ترتیب جرماکرن دی (36/5%، 9/%21 و 1/%11) و بی سیکلوجرماکرن (7/5%، 9/%15 و 4/%4) بود. بتا-بیزابولن (9/%24) فقط در اسانس ریشه و ترانس-پینوکامفن (7/%14) و سیس- پینوکامفن (4/%13) دیگر ترکیب های شاخص اسانس ساقه وبرگ بود. در گونه C. aucheri بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ و گل آذین به ترتیب اسپاتولنول (25/8%، 1/%29)، کاریوفیلن اکساید (8/%20 و 4/%20) و اودسما-4(15)-7دی ان-1-بتا-ال (2/%22 و 9/9) بود. تنها ترکیب شاخص ریشه المول استات (2/%91) بود. بی سیکلوسزکویی فلاندرن (7/%37)، دیگر ترکیب های شاخص اسانس ساقه وبرگ بود. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ C. behen از مناطق خرم آباد و بروجرد جرماکرن دی به ترتیب 8/%33 و 7/%46 و در اسانس گل آذین، کاریوفیلن اکساید (3/%32 و 4/%20) بود. درگونه C. depressa منطقه دماوند بیشترین ترکیب های اسانس ساقه وبرگ تیمول (5/%56)، اسپاتولنول (7/%12) و جرماکرن %9/9) D) بود. ترکیب های اصلی اسانس ریشه پنتادکادین-1-ال (2/%32) و سیس-7-هگزادسن (5/%29) بودند. جرماکرن دی، جرماکرن B و تیمول (32/4% ، 4/%9 و 7/%8) بیشترین ترکیب های اسانس گل آذین بودند. در منطقه باغ گیاهشناسی بیشترین ترکیب های اسانس ساقه وبرگ C. depressa اسپاتولنول (25/4%)، %5/14) Eudesma-4(15)-7-diene-1-b-ol) و جرماکرن %7/13) D) بود. ترکیب های اصلی اسانس ریشه تترادکانال (7/%30)، کاریوفیلن اکساید (7/%23) و سیس-7-هگزادسن (3/%22) بود. تترادکانال (3/%82)، و سیس-7-هگزادسن (5/%15) بیشترین ترکیب های اسانس گل آذین بودند. گونه C. hyracanica از سه منطقه در فیروزکوه جمع آوری گردید. بیشترین ترکیب های ساقه وبرگ کاریوفیلن اکساید (4/%12 تا 2/%44)، بتا-اودسمول (5/%28)، اسپاتولنول (8/%13 تا 0/%31)، اتیل میریستات (4/%27) و ترانس-فارنزول (0/%19) بودند. بیشترین ترکیب های اسانس گل آذین کاریوفیلن اکساید (6/%44 تا 8/%54) و اسپاتولنول (0/%23) و بیشترین ترکیب های اسانس ریشه کاریوفیلن اکساید (9/%12 تا 3/%33)، اتیل میریستات (2/%49)، سیس-7-هگزادسن (9/%9 تا 0/%19) ، سیس- پینن (12/2 تا 5/%25) و جرماکرن %5/13) D) بودند. گونه C. imperialis از منطقه ارومیه در دو سال متوالی 89 و 90 جمع آوری گردید. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ به ترتیب جرماکرن دی (4/%66 و 5/%17 )، اسپاتولنول (4/%5 و 1/%15)، کاریوفیلن اکساید (3/%2 و 6/%11) و المول استات (0 و 2/%15) بودند. در اسانس گل آذین، بیشترین ترکیبها به همان ترتیب کاریوفیلن اکساید (7/%22 و 2/%22)، هگزادکانول (3/%23 و 0)، اسپاتولنول (6/%14 و 9/%14) و تیمول (9/%1 و 0/%20) بود. تنها ترکیب شاخص اسانس ریشه ارومیه المول استات (3/%84) بود. C. pterocaula در سال های 89 و 90 از منطقه زنجان جمع آوری گردید. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ به ترتیب سال ها اسپاتولنول (7/%7 و 1/%50)، جرماکرن %4/20) D و 3/%1)، تیمول (6/%10 و 0)، کاریوفیلن اکساید (8/%6 و 3/%4) بودند. اسانس گل آذین کاریوفیلن اکساید (13/4%، 8/%34) و سیپرن (5/%11 و 0) بودند. بیشترین ترکیب اسانس ریشه المول استات (7/%49) بود. C. urveilli در سال های 89 و 90 از منطقه ارومیه جمع آوری گردید. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ بنزیل بنزوات (7/%38)، کاریوفیلن اکساید (9/%17) و بتا-اودسمول (8/%19)، بیشترین ترکیب اسانس گل آذین کاریوفیلن اکساید (7/%25)، اسپاتولنول (8/%14) و اودسما-4(15)-7-دی ان-1-بتا-ال (0/%21) بودند. بیشترین درصد ترکیب های اسانس ساقه وبرگ و گل آذین C. xanthoccphaa به ترتیب اسپاتولنول (1/%26 و 6/%28)، آلفا-کوپاین (4/%11 و 0/%13) بودند. بیشترین درصد ترکیب های اسانس C. zuvandica از مناطق فیروزکوه، قایم شهر و جاده چالوس عبارت از اسپاتولنول (حداکثر 8/%28)، تیمول (حداکثر 7/%21)، کاریوفیلن اکساید (حداکثر 9/%20)، لینالول (حداکثر 5/%19)، جرماکرن دی (حداکثر 3/%16) و کارواکرول (حداکثر 8/%6) بودند. با توجه به نتایج درمی یابیم که در ترکیب های اصلی اسانس رویشگاه