بررسی شاخص های رشد و بازماندگی میگوهای سفیدغربی واکسینه شده برعلیه ویروس بیماری لکه سفید
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: تهران
شهر موضوع گزارش: تهران
شناسه ملی سند علمی: R-1092083
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 380
تعداد صفحات: 65
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
با توجه به اینکه بیماری ویروسی لکه سفید همواره به عنوان یک خطر جدی برای صنعت تکثر و پرورش میگوی کشور محسوب می شود، لیکن در این مطالعه سعی شد تا با بکارگیری شیوه های نوین همانند ایمن سازی میگوها از طریق ویروس های غیرفعال شده و پروتیین های نوترکیب مقاومت میگوها را نسبت به بیماری ویروسی لکه سفید (WSSV) افزایش داده شود. از این رو هدف از این مطالعه تعیین میزان شاخص های رشد و بازماندگی پست لاروهای 5-15 و 12-26 روزه واکسینه شده و غیر واکسینه میگوی سفید غربی (Litopenaeus vannamei) در مواجهه با ویروس لکه سفید در سنین 40 و 60 روزگی بود. از این رو این مطالعه از 11 تیمار آزمایشی هر کدام با سه تکرار تشکیل شده بود که در هر تکرار 1000 قطعه پست لارو 5-15 و 12-26 روزه بصورت مجزا در دو گروه واکسینه و غیرواکسینه ذخیره سازی شد. روش کار بدین صورت بود که بعد از واکسیناسیون پست لاروهای فوق در دو گروه مواجهه با ویروس و یک گروه بدون مواجهه با ویروس در سنین ،60 40 روزگی با ویروس لکه سفید مواجهه داده شدند. در ادامه در طی روز های ،60 40 و 80 پرورش از هر کدام از تیمارهای مطالعه 10 قطعه میگو بصورت تصادفی انتخاب و بعد از سنجش طول و وزن مجددا به تانک های مربوطبه خود بازگردانده شدند. همچنین روزانه تعداد تلفات در دونوبت صبح و عصر شمارش و ثبت شد، و در انتهای مطالعه با توجه به تعداد میگوهای بازمانده از تیمارهای مختلف میزان درصد بازماندگی، درصد تلفات نسبی و درصد بازماندگی نسبی محاسبه گردید. نتایج مطالعه حاکی از این مطلب بود که میزان رشد در پست لاروهای 5-15 روزه واکسینه شده که در سنین 40 و 60 روزگی با ویروس لکه سفید مواجهه شده بودند بطور معنی داری کمتر از پست لاروهای غیرواکسینه بود، لیکن این در حالی بود که میزان رشد در پست لاروهایی که تنها در سن 60 روزگی با ویروس مواجه شده بودند بطور معنی داری افزایش یافته بود. از سوی دیگر در مقایسه با پست لاروهای 12-26 روزه واکسینه شده مشاهده شد که میزان رشد در پست لاروهایی که در سن 60 روزگی با ویروس لکه سفید مواجهه شده بودند نسبت به پست لاروهای 12-26 و 5-15 روزه که در سنین 40 و 60 روزگی با ویروس مواجهه شده بودند بطور معنی داری با افزایش همراه بود. با این وجود میزان رشد در هر دو گروه پست لارو واکسینه شده که با ویروس مواجهه نشده بودند بطور معنی داری بیشتر از سایر تیمارها بود. همچنین علیرغم اینکه میزان بازماندگی در پست لاروهای 12-26 روزه واکسینه شده که در سن 60 روزگی با ویروس لکه سفید مواجهه شده بودند نسبت به پست لاروهای مواجهه شده با ویروس در سنین 40 و 60 بیشتر بود، لیکن هیچگونه تفاوت معنی دار آماری مشاهده نشد. گفتنی است که میزان درصد تلفات نسبی در پست لاروهای 12-26 روزه واکسینه شده در مقایسه با پست لاروهای 5-15 روزه واکسینه شده که با ویروس مواجهه شده بودند بطور معنی داری کمتر بود.لذا با توجه به بهبود شاخص های رشد و بازماندگی در پست لاروهای 12-26 روزه می توان عنوان نمود که مناسبترین سن برای واکسیناسیون میگوهای سفید غربی برعلیه ویروس بیماری لکه سفید سن 12-26 روز می باشد. کلمات کلیدی: ویروس لکه سفید ، میگوی سفید غربی، واکسیناسیون، رشد و بازماندگی