بررسی سازگاری لاین های خالص متحمل به خشکی آفتابگردان در شرایط دیم

به منظور ایجاد ارقام متحمل به خشکی آفتابگردان فعالیت هایی از سال ‮‭1375‬ آغاز و منجر به تولید لاین های خالص نسل S7 شد. در این پژوهش به منظور بررسی سازگاری و پایداری عملکرد ‮‭15‬ لاین خالص و سه رقم شاهد هر کدام در چهار ردیف 3 متری با فاصله ردیف ‮‭50‬ سانتیمتری در چهار ایستگاه تحقیقاتی سرارود، گچساران، قاملو و گنبد بصورت دستی کشت شدند. آزمایش به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار و طی سه سال انجام گردید. در دو ایستگاه سرارود و قاملو هر سه سال آزمایش اجرا گردید اما در گچساران دو و در گنبد تنها یک سال اجرا شد. لذا مجموعا این آزمایش در 9 محیط اجرا گردید. در طول فصل رشد برخی صفات مورفولوژیک و زراعی ارقام یادداشت برداری شد و پس از برداشت نیز وزن هزار دانه، میزان روغن دانه و سپس عملکرد دانه و روغن محاسبه گردید. نتایج نشان داد که که دو لاین خالص ‮‭292‬‭-SIL ‬و ‮‭82‬‭-SIL ‬به ترتیب با ‮‭985/2‬ و ‮‭983/8‬ کیلوگرم در هکتار دارای عملکرد دانه بالا و نیز میانگین رتبه و نیز پایداری عملکرد مناسب نسبت به به سایر لاین های خالص بودند. این دو لاین خالص از نظر میزان روغن دانه به ترتیب دارای میزان روغن دانه ‮‭45/38‬ و ‮‭45/77‬ درصد بودند که همگی بالاتر از میانگین کل بودند. با بررسی این دو لاین خالص به همراه ارقام شاهد در مزارع زارعین می توان رقم مناسب منطقه را معرفی نمود. واژه های کلیدی: آفتابگردان، لاین خالص، سازگاری، پایداری