مجتبی مرادزاده اسکندری
حمید افضلی
محمد حسن هادیزاده
محمد حاجیان شهری
علیرضا سبحانی
مجید کیانی
احمد شیرین بهادر
حسین نوری
محمدرضا حسینی
محمد علی کاظمی مقدم

در این پژوهش، از مزارع خربزه شهرستان های تربت جام، تایباد، مشهد، خواف، سرخس، رشتخوار، صالح آباد و مه ولات بازدید شد. در این بازدیدها بوته های دارای علایم پژمردگی آوندی به آزمایشگاه انتقال داده شد. ساقه گیاهان دارای علایم بیماری پس از آماده سازی روی محیط PDA اسیدی کشت داده شد. شناسایی جنس پرگنه های رشد یافته براساس مشخصات ماکروسکوپی و میکروسکوپی انجام و در صورت تعلق به جنس فوزاریوم، پس از خالص سازی به روش تک اسپور، مورد شناسایی قرار گرفت. جدایه های شناسایی شده تحت گونه F. oxysporum مورد توجه و بررسی های بعدی قرار گرفتند. بیماریزایی جدایه های متعلق به گونه مذکور روی رقم حساس خاتونی به اثبات رسید. در این بخش از پژوهش در مجموع 18 جدایه از قارچ F. oxysporum عامل بیماری پژمردگی خربزه بدست آمد. نتایج تعیین نژاد جدایه های قارچ مذکور نشان داد که همگی متعلق به نژاد یک می باشند. در بخش دیگری از این تحقیق عکس العمل 25 توده خربزه نسبت به نژادهای 1 و 2,1 قارچ عامل بیماری مورد بررسی قرار گرفت. هیچکدام از توده های مورد بررسی حتی در جمعیت 102 کلامیدوسپور در هر گرم خاک به عامل بیماری مقاومت نشان ندادند. اکثر توده های خربزه نسبت به نژاد یک عامل بیماری نیز حساس بوده و فقط تعداد معدودی از آنها شامل توده های مه ولاتی و اکبرآبادی به این نژاد تحمل نشان دادند.لغات کلیدی: توده بومی، مقاومت، نژاد، بیماریزایی