مطالعه اثر سطوح مختلف کادمیم و شوری روی جذب کادمیم دراندامهای مختلف وتأثیر آنها روی عملکرد گیاه داروئی ماریتیغال

درسالهای اخیر توجه به فلزات سنگین در خاکها به دلیل اثرات نامطلوب برروی فعالیتهای متابولیکی وفیزلوژیکی موجودات افزایش یافته است.در راستای افزایش تقاضا در استفاده ازگیاهان داروئی ،سیستم های طبیعی داروئی درصنعت داروشناسی به خوبی مورد مطالعه قرار گرفته است.از آن جمله گیاه ماریتیغال است. این گیاه نقش عمده در درمان بیماریهایی چون سیروز کبدی دارنداز آنجائیکه شوری و مسئله عناصر سنگینی همچون کادمیوم هر دو مواردی هستند که یکی رشد گیاه را محدود کرده و دیگری باعث می شود سلامت انسانها و مصرف کنندگان آن به خطر بیفکند در حال حاضر از موضوعات مهم و اساسی می باشند شوری با یون کلرید نقش مؤثری درافزایش حلالیت کادمیم خاک و جذب آن بوسیله گیاه دارد و افزایش جذب کادمیم در شرایط شور در بسیاری از گیاهان گزارش شده است آبیاری با آب شور، حلالیت این فلز سنگین را در خاک افزایش می دهد و توانایی ریشه در جلوگیری از جذب آن را می دهد. به همین منظور آزمایشی در سال 89-88 برروی گیاه ماریتیغال در مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان به صورت گلخانه ای در 3 سطح آب باشوریهای 4 ، 8 و 0/5 دسی زیمنس بر و غلظتهای مختلف کادمیوم درسه سطح20 ، 10 و 0mg/kg با سه تکراردر در قالب یک طرح اسپلیت فاکتوریل با دو فاکتور نظر گرفته شد. ازمقایسه میانگین اثرات متقابل شوری و کادمیم در هر سه تیپ شوری بیشترین تجمع کادمیم دراندامهای ریشه وساقه در شوریی است که تجمع کادمیم در خاک قبل از بردداشت بیشترین ppm)20می باشد. و کمترین تجمع در شوریی است که غلظت کادمیم در خاک درحداقلppm 0 باشد.