بررسی اثر پتاسیم در ارتقاء کمی و کیفی چغندرقند ،کاهش مصرف نیتروژن وخطرات زیست محیطی آن درمنطقه رودشت اصفهان

مطالعه ای به منظور مصرف بهینه نیتروژن و پتاسیم روی گیاه چغندرقند در اراضی ایستگاه تحقیقات شوری رودشت اصفهان اجرا شد 16 تیمار از ترکیب 4 سطح نیتروژن از منبع اوره شامل n1=0 و n2=80 و 50 درصد توصیه ، n3=120 و 75درصد توصیه و n4=160 توصیه براساس ازمون خاک برحسب کیلوگرم در هکتار و 4 سطح پتاسیم از منبع سولفات پتاسیم شامل k1=0 و k2=125 توصیه براساس ازمون خاک k3=190 و 1/5 برابر توصیه و k4=250 و 2 برابر توصیه بر حسب کیلوگرم در هکتار در 3 تکرار به صورت آزمایش آماری فاکتوریل در قالب بلوک های کامل تصادفی مورد آزمایش قرارگرفتند. بررسی آنالیز واریانس صفات کمی و کیفی چغندرقند نشان داد که اثرات متقابل نیتروژن و پتاسیم روی صفات اندازه گیری شده مانند عملکرد خشک ریشه، متوسط وزن، طول، قطر غده و درصد قند کل، درصد قند قابل استحصال، ازت مضره، پتاسیم، سدیم معنی دار نیست. مقایسه میانگین عملکرد خشک غده ( بر اساس آزمون دانکن ) در بین تیمارها نشان داد که بیشترین میانگین عملکرد در تیمارهای n160 k125 ، n160 k0 ، n80 k190 به ترتیب معادل با 14590 ، 15060 ، 14970 کیلوگرم در هکتار بوده است و از نظر آماری در گروهa قرار گرفته اند که به تبع این عملکردها، عملکرد قند کل و قند قابل استحصال نیز در این تیمارها در گروه آماریa قرار گرفتند. مقایسه میانگین سایر صفات در بین تیمارها اختلاف قابل ملاحظه ای نداشتند