فن آوری نانو ابزاری در خدمت غذا یا تهدیدی برای ایمنی صنایع غذائی

امروزه استفاده از روشهای نوین در جهت تأمین و نگهداری مواد غذائی گسترده بوده، با توجه به رقابت موجودو نیازهای روزافزون بشری، روی آوردن به چنین ابزارهایی به منظور تنوع کمی و کیفی بسته بندی، افزایش زمان ماندگاری و بهینه سازی روش های نگهداری مواد غذائی اجتناب ناپذیر می باشد . بعبارت دیگر فعالان اقتصادی و اندیشه های تجاری به استفاده از ایده های جدیدی که ضمن ارائه یک محصول بازار پسند دارای توجیه اقتصادی و ارزآوری کافی نیز باشد ، گرایش بیشتری دارند. این مطلب پیشرفتهای تازه ای در زمینه ارتقاء کیفی روشهای فرآوری و نگهداری مواد غذائی را می طلبد که با افزایش عمرماندگاری محصول از امتیازات منحصر به فردی نیز برخوردارباشد. به موازات چنین پیشرفتهایی در تکنولوژی صنایع غذائی، برخورد با محدودیت ها، تهدیدها و مخاطرات مرتبط با آن ها نیز قابل پیش بینی می باشدفن آوری نانو Nanotechnologyنیز از جمله این روشهای جدید به شمار می رود و همچنانکه بعنوان ابزاری سودمند برای سرمایه گذاری دربخش های دولتی و خصوصی می تواند قابل طرح باشد، نگرانی هایی را نیز در جهت ایمنی صنایع غذائی ایجاد می نماید . در این پژوهش ضمن بیان مقدمه ای در خصوص فاکتورهای کنترل کیفی مؤثر در افزایش عمر ماندگاری مواد غذائی، تمرکز اصلی بر روی روشهای موجود و تکنیک های نوین در جهت نگهداری مواد خام یا فرآوری شده می باشد. در ادامه فن آوری نانو بعنوان یکی ازروشهای بهینه در این راستا مورد بحث قرار گرفته است . سپس مزایای آن در زمینه های کاربردی مرتبط با فرآوری ( مانند ایجاد غذاهای تعاملی با بهبود بو، مزه و ... یا نانو کپسوله کردن و افزودن نانو ذرات جهت جذب بهتر مواد غذائی)، بسته بندی (مانند پوشش های بسته بندی دارای خواص آنتی میکروبال و خود تمیز شونده ، نانو کامپوزیت های پلیمری برای حفاظت، نانوحسگرها و سیستم های بسته بندی هوشمند)، ایمنی و کیفیت (شناسائی مواد شیمیائی، سمی و عوامل بیماری زا ) و افزودنی های مواد غذائی ( مانند افزودن نانو ذرات مثلSiO2 و TiO2 و کاربرد جهت بهبود پایداری و افزایش زمان نگهداری) مورد بررسی واقع گردیده است