نسرین اوتادی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، گروه مهندسی محیط زیست
امین احمدپور - دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان

امروزه با توجه به افزایش نوع خطرات و عوامل زیان اور موجود در محیط کار و پیچیدگی انواع کار وشرایط محیطی آن ، استفاده از روشهای فنی و مهندسی به تنهایی برای پیشگیری و مقابله با شرایط نا ایمن کافی نبوده و لازم است که تدابیری برای تکمیل راهکارهای مورد استفاده اندیشیده شود. درهمین راستا ارتقای فرهنگ ایمنی ، بهداشت و محیط زیستHSE)به عنوان یک رویکرد ویژه روز به روز بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. در این بررسی جامعه مورد نظر جهت انجام پژوهش با استفاده ازپرسشنامهHSE استاندارد شد و شاخص های تحلیلی حوادث محاسبه گردید. شیوه انتخاب افراد کاملاتصادفی بود و مشخصات دموگرافیکی کارکنان نیز از طریق پرسشنامه ای جداگانه جمع آوری شدتجزیه و تحلیل اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماریspssو آزمون های مربوطه انجام گردید. نتایج مطالعه بیانگر این مسئله است که بین نمره فرهنگHSEبا میزان آموزش های دریافتی ، نوع شغل افراد و سابقه کار ارتباط معنی داری وجود دارد. اما سطح تحصیلات در این زمینه فاقد تاثیر معنی دار می باشد. همچنین از نتایج تحقیق انجام شده چنین بر می آید که اگر چه عوامل متعددی می توانند در شکل دهی یک فرهنگ ایمنی مثبت موثر باشند ولی مدیریت کلیدی ترین عنصر در مقوله فرهنگ ایمنی به حساب می آید و یک سازمان نیز باید قبل از ایجاد تغییر ، فرهنگ حاکم خویش را ارزیابی نماید. بدون بررسی باورها، هنجارها و تصوراتی که رفتار افراد را شکل می دهند حتی بهترین تلاش های برنامه ریزی شده نیز به درستی هدایت نخواهند شد. ارزیابی فرهنگ HSE نه تنها تصویری لحظه ای از فرهنگ سازمان را ارائه می دهد بلکه چرخه ای از بررسی خطا و اصلاح را پدید می آورد.

فرهنگ، مدیریت، حادثه، کنترل، بهداشت، ایمنی، محیط زیست