سالار جمالی - استادیار، گروه گیاهپزشکی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
سیدمحسن نساج حسینی - دانشجوی دکتری ، گروه بیماری شناسی گیاهی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ا

جلبکها موجوداتی شبیه گیاهان هستند که با تولید روغن می توانند جهت استحصال سوخت مورد استفاده قرار گیرند. قیمت بالای روغنها، افزایش تقاضا و بحران جهانی غذا سبب گردیده تاکشت جلبکها به عنوان سوخت زیستی مورد توجه خاص قرار گیرد. از خصوصیات این موجودات می توان به عدم تاثیر منفی برمنابع آب، قابلیت تولید بوسیله آب اقیانوس و فاضلاب، تجزیه در طبیعت و بیضرر بودن آن برای محیط زیست اشاره کرد. آنها دارای توانایی کاهش دی اکسیدکربن اتمسفر از طریق جایگزینی با سوختهای فسیلی حاوی هیدروکربنها هستند. جلبکها قادرند تا 300 برابر بیشتر از محصولات روغنی سنتی نظیر نخل روغنی و سویا، روغن تولید کنند. فرآیند تولید شامل: کشت جلبک، برداشت زیست توده، استخراج روغن و تبدیل آن میباشد. دو نوع سیستم باز و بسته برای کشت جلبک وجود دارد که دراینجا مورد ارزیابی قرار میگیرد. در هر دو سیستم تأمین آب، مواد غذایی، زمین و نور ضروری بوده و جهت کشت مدیریت میشوند. حوضچه های باز نسبت به فتوبیوراکتورهای بسته بازدهی بیشتری دارند چون از سطح تماس وسیعتری برخوردار بوده و نور بیشتری دریافت میکنند. یکی از معایب اصلی سیستم باز، کنترل مشکل پارامترها در مقایسه با سیستم بسته است. نیتروژن، فسفر و پتاسیم عناصر اصلی رشد جلبک و قسمت اعظم کودهای مورد استفاده را تشکیل میدهند. سیلیس و آهن عناصر کم مصرف بوده و کمبود آنها سبب محدودیت رشد و کاهش عملکرد میشود.

جلبک، سوخت زیستی، سیستم کشت