یکی از مهمترین عوامل موثر بر تقاضای بیمه، نرخ حق بیمه می باشد. تعیین نرخ بیمه نامه ها با یکی از دو روش "نظام تعرفه ای از پیش تعیین شده" و "نظام نرخ گذاری براساس ساز و کار بازار آزاد" صورت می پذیرد. در نظام تعرفه ای از پیش تعیین شده و یکپارچه، یک نهاد مشخص با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی و فنی هر بخش، تعرفه های هر رشته بیمه ای را مشخص کرده و به شرکتها اعلام می کند و هر شرکت براساس نرخ از پیش تعیین شده، به فعالیت در بازار پرداخته و در صورت تخلف و عدول از این نرخها، جریمه می گردد. اما در نظام نرخ گذاری براساس ساز و کار بازار آزاد، شرکت های بیمه با توجه به تجزیه و تحلیل ریسکهای مورد بیمه بصورت فنی، نرخهای بیمه را مشخص می نمایند. در بازار بیمه ایران تا سال 1388، نظام تعرفه ای بر بازار حکمفرما بود تا اینکه در این سال، شورای عالی بیمه، ساز و کار اصلاح نظام تعرفه بازار بیمه کشور را بررسی و نهایتا در جلسه مورخ 7؍5؍1388 چارچوب برنامه اصلاح نظام تعرفه بازار بیمه کشور را تصویب نمود که بر طبق آن در چند مرحله تعرفه ها از بازار بیمه برداشته شد.

علی رغم اینکه همگان در اصل اجرای آزاد سازی تعرفه ها متفق القول بوده و اجرای آن را ضروری می دانستند، اما به دلیل عدم آمادگی بخش فنی و کارشناسی شرکتهای بیمه و عدم توجه به توانگری و مدیریت ریسک شرکتها، نرخ های ارایه شده، در برخی موارد نرخهایی غیرفنی یا غیرکارشناسی بود و به دنبال آزادسازی تعرفه ها برخی از شرکتهای بیمه در زمان عقد قرارداد به دلایل مختلف، با نرخ هایی پایین تر از نرخ واقعی مبتنی بر محاسبات فنی قراردادهای خود را تنظیم می نمودند. این امر باعث خدشه دار شدن اصول رقابت سالم در صنعت بیمه، عدم توانایی شرکتها در پاسخگویی به تعهدات خود و در نهایت کاهش اعتماد عمومی به صنعت بیمه کشور می گردد.

از ارایه نرخ های غیرفنی مذکور در صنعت بیمه کشور  با عناوین مختلفی نظیر دامپینگ، نرخ شکنی و غیره یاد می شود. در این مطالعه به جای برخی از واژه های مرسوم شده از واژه ارایه نرخ های غیر فنی که بیشتر مورد تایید متخصصین این صنعت است، استفاده شده است. نرخ فنی یعنی نرخی که خسارت انتظاری، هزینه ارزیابی خسارت و هزینه های بیمه گری را پوشش داده و سودی معقول برای  بیمه گر داشته باشد. طبیعی است که  اگر شرکتی بخواهد در بازار رقابت سالم داشته باشد، می بایست هزینه ارزیابی خسارت و هزینه های بیمه گری را مدیریت نموده تا بتواند در رقابت با شرکتهای دیگر، نرخهای پایین تری ارایه دهد.

در این تحقیق علل رواج نرخ های غیر فنی در بازار بیمه در چهار بخش کلی شامل: استرات ژی افزایش سهم از بازار، نبود نظام محاسباتی و اکچویری مناسب در شرکت های بیمه، نگاه کوتاه مدت مدیران به بازار و وجود فرهنگ مدیریت دولتی در مدیران شرکت های بیمه طبقه بندی گردید.