باد همواره نقش بسزایی در فرایندهای هیدرولوژیکی نظیر توزیع مکانی عمق برف انباشته، تبخیر و تعرق، کیفیت و تراز سطح آب دریاچه ها دارد. بمنظور مقایسه تأثیر باد در نقاط واقع در حوضه آبریز، از متغیری به نام شاخص بادپناهی استفاده می شود. محاسبه شاخص بادپناهی نقاط، بر اساس رابطه ارائه شده توسط وینسترال (2002) صورت می گیرد. در این رابطه تعیین فاصله ای تحت عنوان طول موثر بادپناهی ضروری است. تا به این ترتیب شاخص بادپناهی متناظر با آن طول، برای نقاط محاسبه گردد. معیار کنونی تعیین طول موثر، عبارت از بررسی همبستگی مقادیر شاخص بادپناهی متناظر طول انتخابی موثر و عمق برف انباشته در هر یک از نقاط متناظر است. بطوریکه طولی که شاخص بادپناهی مربوط به آن، با مقادیر عمق برف انباشته همان نقاط، در مقایسه با سایر طول های انتخابی، همبستگی بیشتری نشان دهد، به عنوان طول موثر محدوده مورد مطالعه معرفی و در نتیجه شاخص بادپناهی متناظر با آن طول، به عنوان شاخص بادپناهی نقاط در نظر گرفته می شود. از اینرو، برای انتخاب طول موثر می بایست نقاط ضرورتا برف گیر باشند. از طرفی نظر به کاربرد شاخص بادپناهی در مسائلی مانند توزیع مکانی تبخیر و تعرق و کیفیت آب مخازن سطحی که بعضا در مناطق غیر برفی قرار دارند، ارائه معیاری برای حوضه های غیر برفگیر، ضرورت دارد. لذا در تحقیق حاضر، نسبت به معرفی روشی برای تعیین طول موثر در مناطق غیر برفی اقدام گردید. نتایج نشان داد استفاده از معیار جدیدی با نام شاخص باد پناهی مجازی و بررسی همبستگی آن با شاخص بادپناهی نقاط متناظر می تواند مبنای انتخاب طول موثر بادپناهی باشد. ذکر این نکته ضروری است که تقاط بکار رفته در محاسبه شاخص باد پناهی مجازی می بایست در موقعیت بادپناهی یا به دیگر سخن دارای مقادیر مثبت باشند.