تحلیل کارکردهای زیباشناسی موسیقی شعر و واج آرایی در غزلیات سعدی

واج آرایی و عناصر آوایی و موسیقایی از عناصر سازنده و تاثیرگذار شعر است که کلام را برجسته می سازد وسبب تمایز میان نظم و نثر و همچنین رستاخیز کلمات و تشخص واژه ها می شود. سعدی بزرگترین غزلسراینامی ایران و استاد مسلم غزل است. در کلام وی عناصر و عوامل گوناگون پیدا و پنهانی به کار رفته که سببتمایز و تشخص زبان او از یگر شعرا گردیده است. از جمله این عوامل، کاربر واج آرایی به عنوان یکی از عواملموسیقایی در شعر اوست که در جنبه های آوایی و موسیقایی، خوشنوایی، برجستگی واژگان، انتقال عاطفی والقای معنی تعیین کننده است. شناخت این جنبه از موسیقی شاعر سعدی، پژوهندگان را در دست یابی بهپیوندهای پیدا و پنهان کلامی و درک و دریافت رمز و رازهای سخن وی، یاری خواهد کرد و موجب می شود تامخاطب هر چه بیشتر با کلام شاعران بزرگ آشنا شود و از شعر لذت بیشتری ببرد. این پژوهش که با شیوهتوصیفی- تحلیلی و با کمک منابع کتابخانه ای انجام شده است به بررسی جلوه های عناصر آوایی و تحلیل کارکردهای زیباشناسی واج آرایی در غزلیات سعدی می پرداز و پرتوی نو به دیده مخاطبان و علاقه مندان بیشمار غزلیات سعدی می نمایاند.

کلیدواژه ها:

واج آرایی ، عناصرموسیقایی ، سعدی ، غزلیات