گفتمانی تطبیقی بر معجزه در رهیافت بین دینی اسلام و مسیحیت

توجه به رویکرد بین دینی در عصر حاضر به ویژه با ظهور ادیان کاذب و ع رفان های مذل، امری ضروری و حیاتی است. اسلام و مسیحیت هر دو از ادیان الهی هستند و جزو ادیانی هستند که پیراوان زیادی را درگوشه و کنار جهان دارند. از همان قرون نخستین اسلامی بحث های کلامی در موارد مختلف در بین اسلام و مسیحیت رایج بوده و اکنون نیز رایج است. معجزه از جمله ویژگی های هر پیامبری است که به اذن الهی برای نجات و هدایت بشر برانگیخته شده است. معجزه در اسلام به معنای امری است که به اذن خداوند متعال و به وسیله پیامبر صورت می گیرد و دارای ویژگی هایی همچون از جانب خدا بودن، همراه با ادعای پیامبری، تحی، مطابقت با ادعا، غیر قابل تعلیم و تعلم بودن، غیر قابل معارضه بودن و همچنین خارق العاده بودن است و در مسیحیت، معجزه مکاشفه ای است که از حضور و قدرت خداوند، سخن می گوید و اثبات می کنند وجود علاقه و محبت او به بندگان است. در این مقاله سعی بر این است که با روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای، ابتدا سیمایی از معجزه در آیات و حیانی قرآن کریم صورت گیرد و سپس به بررسی چیستی معجزه در اناجیل اربعه و دیدگاه علمای اسلام و مسیحیت توجه شود و در پایان نیز به بررسی و مقایسه چیستی معجزه در دیدگاه علمای اسلام و مسیحیت توجه می گردد. می توان بیان داشت که معجزه در اسلام و مسیحیت نشان از حضور الهی است که با آن بندگان را متوجه امر الهی و معاندان را در راه عناد و مخالفت مسکوت می نماید.

کلیدواژه ها:

قرآن ، معجزه ، اسلام ، مسیحیت ، معجزه ، علماء ، اناجیل