بهینه سازی کشت بافت و انتقال سازه حاوی ژن GME کیوی به گیاه کاهو (Lactuca sativa L. )
محل انتشار: فصلنامه بیوتکنولوژی کشاورزی، دوره: 12، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 580
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JOAGK-12-2_005
تاریخ نمایه سازی: 26 شهریور 1399
چکیده مقاله:
هدف: کاهو به دلیل سازگاری با کشت بافت و انتقال پایدار ژن، یک گیاه مدل برای پژوهش های علوم بیوتکنولوژی محسوب می گردد. ژن GDP-mannose-3´,5´-epimerase (GME) یکی از ژن های کلیدی مسیر بیوسنتز ویتامین ث در گیاهان می باشد. در این تحقیق این ژن که از منبع کیوی جداسازی شده است به گیاه کاهو منتقل شد.
مواد و روش ها: به منظور بهینه سازی کشت بافت کاهو آزمایش هایی جهت بررسی میزان کالوس زایی و باززایی غیرمستقیم با استفاده از اثرات نوع ریز نمونه (برگ لپه ای و برگ های حقیقی) و 16 ترکیب تنظیم کننده رشد مختلف شامل غلظت های 1/0، 02/0، 05/0 و 04/0 میلی گرم بر لیتر NAA و غلظت های 1/0، 2/0، 4/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر BAP و جهت بررسی باززایی
غلظت های 2/0، 4/0 و 6/0 میلی گرم بر لیتر BAP با سه تکرار به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شدند. جهت انتقال ژن GME به این گیاه نیز آزمایشی با استفاده از رقم ستاره و سویه آگروباکتریوم (C58) روی دو نوع ریز نمونه (برگ لپه ای و برگ های حقیقی) و با مدت زمان تلقیح دو و هشت دقیقه با سه تکرار به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد.
نتایج: نتایج حاصل از مقایسه میانگین ها نشان داد که در ریز نمونه های برگ حقیقی و برگ لپه ای غلظت های 1/0 میلی گرم بر لیتر BAP و 04/0 میلی گرم بر لیتر NAA بیشترین کالوس زایی و باززایی غیرمستقیم را به میزان 100 درصد داشتند. نتایج حاصل از آزمایش انتقال ژن به کاهو حضور سازه موردنظر را در گیاهان تراریخته تایید کرد.
نتیجه گیری: در آزمایش انتقال ژن، ریز نمونه برگ های حقیقی و مدت زمان تلقیح دو دقیقه با میزان 18 درصد تراریختی مناسب تر بودند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بهناز آقایانی
گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
علیرضا زبرجدی
استادیار گروه زراعت و اصلاح نباتات دانشکده کاورزی دانشگاه رازی کرمانشاه-استادیار گروه پژوهشی بیوتکنولوژی مقاومت به خشکی دانشگاه رازی کرمانشاه
زینب چقاکبودی
دکتری بیوتکنولوژی کشاورزی، گروه مهندسی تولید و ژنتیک گیاهی، دانشکده علوم و مهندسی کشاورزی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :