باز تحلیل نقش والدگری از منظر اسلام و فمینیسم

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 466

فایل این مقاله در 25 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

PQCONF03_028

تاریخ نمایه سازی: 25 شهریور 1399

چکیده مقاله:

والدگری یکی از مهمترین منابع لذت و خوشی و مبارزه در زندگی است. هر کودک فرصتی را برای والدین خود فراهم میکند که احساس مسئولیت عمیقی را برای آنها با خود به همراه میآورد. امروزه والدگری را میتوان به عنوان یک علم یعنی قوانین و اصول پیشرفت از طریق مطالعه سیستماتیک و همچنین به عنوان یک هنر یعنی مهارت هدایت فعالیت انسانها در نظر گرفت. هر خانواده شیوه هایی خاصی را تحت عنوان شیوه های فرزند پروری در تربیت فرزندان خود به کار می گیرد. در شیوه ی مقتدرانه والدین کنترل کننده و صمیمی هستند، آنها مقرارات روشنی را وضع می کنند. در شیوه مستبدانه نیز والدین بر فرزندان خود کنترل دارند ولی این کار را با رابطه ای سرد، بی تفاوت یا طرد کننده انجام میدهند. در شیوه آسان گیری والدین رابطه صمیمی و با محبتی با فرزندان خود دارند ولی راهنمایی و انضباط لازم را که به فرزندان آنها کمک میکند مسئولیت را یاد بگیرند اعمال نمی کنند. اگر چه مادر نخستین مراقبان فرزندان هستند اما حضور پدر نیز اثر قابل توجهی روی رشد و تربیت کودک دارد، والدین به صورت مشارکتی در امر تربیت فرزندان تاثیر گذار هستند. فمینیست ها با تحقیر نقش مادری سعی در کمرنگ کردن این نقش و تضعیف بنیان خانواده دارند.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

مریم مشکواتی

طلبه سطح ۴ حوزه علمیه جامعه النور - شیراز، مدرس و معاونت پژوهش حوزه علمیه فاطمه الزهرا (س) شیراز.