مریم مشکواتی - مدرس و معاونت پژوهش حوزه علمیه فاطمه الزهرا (س) شیراز – طلبه سطح ۴ حوزه علمیه جامعه النور- شیراز.

یکی از دغدغه های مهم انسانها در همه دوره های تاریخ، سلامت روانی در کنار سلامت جسمانی بوده است. اسلام وجود انسان را متشکل از دو بعد غیر مادی و مادی معرفی میکند و سلامت هر یک را در گرو سلامت دیگری و متاثر از آن میداند. سلامت روان به معنای تعادل و انسجام فراگیر در همه ابعاد جسمانی و نفسانی انسان است که اندیشیدن، آگاهی، هدف داری، انصاف، عدالت، امانتداری، حقیقت جویی و تسلیم در برابر آن، رشد مستمر و آرامش از جمله نشانه های آن هستند. بیماری روانی خارج شدن از حد اعتدال است که نادانی، عصیان، دنیا طلبی، ظلم و تعدی، ضعف اراده و سستی و اضطراب و غیره ....از جمله نشانه های آن میباشد. از جمله مباحثی که علم اخلاق در توجه و بیداری و شناخت معرفت الهی کرده و باعث آرامش روح و روان انسان میشود، دعا و ذکر خداوند متعال میباشد. ذکر خدا، همان حضور خداوند در دل انسان مومن است که علاوه بر اطمینان قلبی، تکیه گاه بی نظیر و محکم میباشد. دعا به معنای خواندن است و در اصطلاح خواندن خدا است، دعا نوعی عبادت است و شرایط و ویژگیهای خاص خود را دارد که از آن جمله میتوان توبه و بازگشت واقعی، پاکسازی خانه ی دل از بغض و کینه و تادیه مظالم و… را نام برد. در اهمیت دعا همین بس که کلید خزائن الهی بوده و برتر از تلاوت قرآن شمرده شده است. بنابراین برای بیان اهمیت و جایگاه دعا میتوان از آیات و روایات بسیاری که در این زمینه بیان شده است بهره جست. اثر دعا تکامل معنوی انسان در اثر بندگی و اعتراف به ذلت در مقابل خداوند است و شناخت خدا، کسب اخلاق خدایی، پاکی و پاکیزگی و ایجاد آرامش روحی نیز از جمله آثار دعا هستند.

دعا، ذکر، سلامت روان، اسلام.