مهناز علی اکبری دهکردی
سمیرا بیگ محمدی

این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن بر کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی و تکانشگری کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه ADHD انجام شد. روش این پژوهش نیمه تجربی (پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل نابرابر) بود و جامعه ی آماری آن مادران کودکان دارای اختلال ADHD و 8 تا 12 ساله شهر تهران بود که در سه ماهه اول سال 1398 به مراکز مشاوره خانه معلم و شمس مشرق مراجعه نموده و توسط مشاور یا درمانگر کودکان تشخیص اختلال ADHD دریافت کردند. نمونه آماری بر اساس طرح پژوهشی 32 نفر از بین افراد جامعه بود که بر اساس میزان همکاری با طرح پژوهشی و بصورت هدفمند و در دسترس انتخاب و در دو گروه کنترل و آزمایش به صورت تصادفی جایگزین شد. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه سنجش نشانه های اختلال بیش فعالی / نقص توجه کانرز 1999 به منظور سنجش تکانشگری و پرسشنامه سنجش اضطراب کودکانپیش دبستانی اسپنس، رپی، مک دونالد و اینگرام 2001 گردآوری شد. همچنین طرح مداخله فرزندپروری مثبت و ایمن با استفاده از پروتکل 8 جلسه 45 دقیقه ای برنامه علی اکبری دهکردی و علی پور 1394 اجرا شد. نتایج تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنکوا در متن آزمون مانکوا نشان داد که آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن بر کاهش تکانشگری کودکان مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه ( ADHD ( به میزان 95 درصد 0/01 = p و بر کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی کودکان مبتلا به بیش فعالی/ نقص توجه ADHD به میزان 91 / 0 درصد 0/01= p تاثیر دارد. بر اساس نتایج این پژوهش از آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن میتوان در کاهش نشانه های اضطراب اجتماعی و تکانشگری کودکان مبتلا به بیش فعالی / نقص توجه ADHD در مراکز مشاوره و رواندرمانی و همچنین مدارس سود جست.

آموزش فرزندپروری مثبت و ایمن، اضطراب اجتماعی، تکانشگری، بیش فعالی/ نقص توجه ADHD