بررسی وضعیت موافقت نامه های تجاری دو جانبه ایران

امروزه موافقتنامه های تجارت ترجیحی و آزاد، نقش موثری در گسترش تجارت کالاها و خدمات در سطح بین المللی دارند و به عنوان ابزاری متداول در برنامهریزیهای تجاری و ایجاد تسهیل تجارت و بخصوص زمینه سازی در جهت پیوستن به سازمان جهانی تجارت، مورد استفاده قرار میگیرد.بدون شک موافقت نامه های تجاری بین کشورها به شرط توجه به نیازهای طرفینو ساختار موجود هر کشور در حوزه تجارت خارجی می تواند باعث ارتقا صادرات و بالا رفتن کیفیت واردات شود. در این گزارش ضمن بررسی روند تجارت ترجیحی و غیرترجیحی ایران در طول یک دهه گذشته و آنالیز روند تجارت کشور در قبل و بعد از انعقاد موافقت نامه های تجاری با کشورهای مختلف و نمایش پتانسیلهای موجود در تجارت با کشورهای دارای موافقتانه تجاری، پیشنهاداتی در راستای استفاده حداکثری از موافقتانامه های تجاری از جمله لزوم بازنگری در فهرست کالاهای ترجیحی، انعقاد موافقت نامه های تجارت ترجیحی یا تجارت آزاد با شرکای عمده تجاری همسایه، تلاش برای توسعه و گسترش موافقت نامه تجارت ترجیحی دوجانبه به سطحی فراتر از کاهشهای تعرفه ای در راستای توسعه صادرات غیرنفتی و جلوگیری از ورود کالاهای بی کیفیت به کشور ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

موافقت نامه ، تعرفه ترجیحی ، تجارت خارجی ، واردات ، صادرات