بررسی معماری و توسعه پایدار و نقش آن در جهت بهبود جایگاه ایران در کشورهای تولید کندده گازهای گلخانه ای در بخش مسکونی

در دهه های اخیر در کل جهان و به خصوص در ایران با چند بحران اساسی از جمله بحران کم آبی، بحران انرژی، بحران زیست محیطی و جدیدا با بحران تغییراقلیم مواجه هستیم؛ به گونه ایکه مصرف بیش از حد سوختهای فسیلی، آلودگی و متعاقبا تخریب زیست محیطی را به دنبال داشته و تخریب زیست محیطی نیز تغییر اقلیم را موجب گردیده است. به بیان ساده، سوزاندن سوختهای فسیلی برای تولید انرژی، باعث افزایش دمای زمین و هوای اطراف آن میشود که این گرمای اضافه، شرایط اقلیمی را تحت تاثیر قرار داده و ناهنجاری های آب وهوایی را به دنبال دارد؛ به طوریکه در یک منطقه خشکسالی و در جایی دیگر طوفان های خسارت بار روی میدهد و در ناحیهای نیز به علت بارندگی های شدید و بی سابقه، سیل و طغیان راه افتاده است. بنابراین مصرف بیش از حد سوختهای فسیلی، ارزش قائل نشدن برای خود، طبیعت و آیندگان محسوب میشود. این در حالی است که هم در آداب و رسوم باستانی و هم در قرآن به ما تکلیف شده که آب، خاک، طبیعت و آنچه خداوند به شکل طبیعی در اختیار ما قرار داده است را پاس بدار.ساختمان ها به عنوان پرتعدادترین عناصر تشکیل دهنده ی مراکز زیست شهری و روستایی در جهان از بزرگترین عوامل تولیدکننده ی گاز کربن هستند و گفته میشود که بخش قابل توجهی از آلودگی های زیستی را تولید و منتشر می نمایند. این واقعیت موجب گردید تا در یکی دو دهه ی اخیر احداث ساختمان های پایدار در دستورکار کشورهای جهان قرار گیرد؛ ساختمانهایی که بیشترین تعامل و هماهنگی را با محیط طبیعی خود برقرار نموده و کمترین عوارض و ضایعات را برای محیط پیرامون ایجاد میکنند. با توجه به گزارش آژانس بین المللی انرژی ایران با سرانه ی تولید 1411 کیلوگرم دی اکسیدکربن در بخش مسکونی: رتبهی 2 دنیا را از آن خود کرده است . این بدان معنی است که ما دومین کشور تولید کندده ی گازهای گلخانه ای در دنیا هستیم که این جای بسی تاسف دارد ،ما در این مقاله در تلاشیم با استفاده از مفاهیم و رویکرد های معماری پایدار به راه حل هایی در جهت کاهش تولید گازهای گلخانه ای در بخش مسکونی و بهبود جایگاه ایران در این زمینه دست یابیم.

کلیدواژه ها:

انرژی ، توسعه پایدار ، بحران های زیست محیطی ، گاز های گلخانه ای ، مسکن