ثنا نوری مقدم - استادیار، گروه روانشناسی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
راحله محمدی - کارشناس ارشد روانشناسی عمومی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

آمار روزافزون اعتیاد در کشور توجه متخصصان حوزه های مختلف علوم اجتماعی را به بررسی علل این پدیده و انجام اقدامات پیشگیرانه معطوف کرده است. در همین راستا پژوهش حاضر به منظور بررسی تفاوت میزان خودشناسی، بهوشیاری و حمایت اجتماعی در بین افراد عادی و معتاد انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش حاضر را افراد مصرف کننده مواد و افراد عادی شهر تهران تشکیل دادند. نمونه شامل 400 نفر می باشد که 200 نفر آنان از میان مراجعه کنندگان به مراکز ترک اعتیاد و از بین افراد عادی که آمادگی خود را جهت شرکت در پژوهش اعلام کردند انتخاب شدند. پرسشنامه خودشناسی انسجامی (ISK)، مقیاس بهوشیاری (MAAS)، مقیاس چندوجهی حمایت اجتماعی ادراک شده و مقیاس (MSPSS) تصدیق اعتیاد AAS (ابزار مورد استفاده در این پژوهش بود. داده های بدست آمده با استفاده از روش همبستگی و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان خود شناسی و بهوشیاری و حمایت اجتماعی ادراک شده در افراد عادی بیشتر از افراد معتاد بود. همچنین ارضای نیازهای روانی، خودشناسی و بهوشیاری و حمایت اجتماعی می توانند به صورت مستقیم پیش بینی کننده ی بروز اعتیاد باشند.

خودشناسی، حمایت اجتماعی، بهوشیاری و اعتیاد