اثر بخشی قصه درمانی بر کاهش ناسازگاری فرزنذان طلاق

هدف: هدف از پژوهش حاضر اثربخشی قصه درمانی بر کاهش ناسازگاری فرزندان طلاق است. روش بررسی: بدین منظور تعداد 24 دانش آموز پسر 7 تا 13 ساله آسیب دیده از طلاق با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برای گروه آزمایش در هفته 2 جلسه و در مجموع 12 جلسه 60 دقیقه ای برنامه قصه گویی و قصه درمانی گذاشته شد؛ در این مدت گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای را دریافت نکرد. تمامی آزمودنی ها در 2 جلسه پیش آزمون وپس از آزمون تحت آزمون پرسشنامه ناسازگاری کودکان ماریاکواس قرار گرفتند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس با نرم افزار spss استفاده گردید. یافته ها: نتایج نشان داد در پیش آزمون ناسازگاری تفاوت معناداری بین میانگین دو گروه وجود ندارد. ولی در پس آزمون بین میانگین دو گروه تفاوت معناداری وجود دارد. با اطمینان 99 درصد نتیجه می گیریم که قصه درمانی در کاهش ناسازگاری کودکان تاثیر دارد. نتیجه گیری: این نتیجه با یافته های سایر پژوهشگران تطابق دارد و می توان از قصه درمانی در درمان اختلالات رفتاری استفاده کرد.

کلیدواژه ها:

قصه درمانی ، کاهش ناسازگاری ، طلاق