رقیه رسولی سعدآباد - آموزش پرورش منطقه ۵ تبریز- آذربایجان شرقی
محمود مرادی - باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد نور

در آغاز قرن نوزدهم، صاحبنظران معتقد بودند، برای پیشگیری از جرایم در یک جامعه، باید کاری کرد که آموزش و پرورش در آن جامعه همگانی شود و تلاش نمودند تا آموزش و پرورش را اجباری سازند. ویکتور هوگو در این باره،جمله مشهوری دارد: یک مدرسه باز کنید تا در یک زندان بسته شود ،اما بعدها متوجه شدند که صرف با سواد شدن افراد جامعه تاثیری در کاهش میزان جرایم ندارد، بلکه نوع و کیفیت جرایم متفاوت می شود؛ یعنی مجرمان با مکر وحیله و نیرنگ و به شکل های پیچیده تری دست به جرایم می زنند. افراد با فراگیری رعایت نظم و انضباط در محیط مدرسه و ارزش ها و دستورات اخلاقی، برای رعایت قوانین و مقررات اجتماعی آماده می شوند، در حالیکه با صنعتی شدن کشورها مدرسه ها به جای پرداختن به دو وظیفه اصلیشان، که تعلیم و تربیت باشد تربیت را نادیده گرفته، تنها افراد را برای رسیدن به شغلی خاص در جامعه هدایت می کند. از سوی دیگر، وجود تعداد زیاد دانش آموزان در کلاس های درس و عدم امکان توجه و بررسی کافی مربیان و معلمان به ابعاد اخلاقی و عقیدتی کودکان و دانش آموزان، در کنار عوامل دیگر، بستری برای انحراف فراهم می کند

مدرسه، بزهکاری، پیشگیری.