رازها و نمادهای ماندگار مشترک در هنر ایرانی-اسلامی با تمدن شبعه قاره هند با رویکرد هنرهای نمایشی

در جهان باستان، اعتقادات دینی و اسطوره ای سر منشا بسیاری حرکتهای انسانی بود. درون و ذات هر پدیده ای که رخ میداد به نوعی به اسطوره و دین پیوند میخورد و هنر بهترین وسیله برای نمایش این تفکر دینی و اسطوره ای بود.در هنر باستانی، برخی نقشها و نمادها صرفا تصویر نبودند بلکه نماد یک عقیده و سمبل دینی بودند. از میان این نشانه های دینی میتوان به دایره اشاره کرد. دایره در جهان باستان از جمله بین النهرین، ایران، مصر، هند و تمدنهای بودایی مذهب، نقش مهمی را به عنوان سمبل دینی به عهده گرفته است. این مقاله با استفاده از منابع کتابخانه ای و روش تحلیل محتوای بصری به بررسی ابعاد موضوع مناسب اجرا، کیفیت و کمیت آن می پردازد و جامعه ویژگی مشترک آنها استفاده از عناصر ایرانی در فضای انماد است. بیان همین مشترکات می تواند سبب شناسی بخشی از فرهنگ مشترک اسلامی - ایرانی - هندی باشد که به گوشه ای از آن در این مقاله اشاره شده است.

کلیدواژه ها:

رازو نماد ، هنر ایرانی- اسلامی ، شبعه قاره هند ، هنرهای نمایشی