ابوالفضل حمزه هرندی - کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری (آمایش شهری) و کارشناس ارشد GIS اداره کل تشخیص و وصول درآمد شهرداری تهران

مدیریت منابع انسانی در سازمانها با چالشهای متعددی مواجهه است که از جمله می توان جهانی شدن، کمبود نیروی کار ماهرو متعهد ، عدم شناخت نیاز کارکنان، بی برنامگی، تبعیض، بهره وری ناکافی منابع انسانی، بی انگیزگی، عدم مشارکت کارکنان،ترک همکاری کارکنان باسابقه سازمان را نام برد. اما مدیران منابع انسانی می توانند از طریق توانمندسازی این چالشها را رفعکرده یا از بروز اکثر آنها پیشگیری نمایند. امروزه با وجود اهمیت فوق العاده توانمندسازی، متاسفانه در ایران بنابه دالیل متعدداز جمله مبهم بودن اهداف سازمانی، نداشتن تعریف مناسب از روابط کاری و روابط شخصی، نبودن سیستم مناسب ارزیابیعملکرد، عدم تعریف شاخصهای مناسب جهت سنجش بهره وری نیروی سبب شده است که ساز و کار مشخصی در جهت کیفیسازی منابع انسانی تعریف نشده و حتی این سازوکار چندان جدی گرفته نشود. در جهان رقابتی امروزی، یکی از ابزارهای مهمبرای ایجاد تحول و بقای سازمان و رسیدن به هدفها و رسالت های موردنظر، عنصر انسان است. در این میان آنچه مقوله تحول راحیات می بخشد و بقای سازمان را نیز تضمین می کند، منابع انسانی است، نقش انسان در سازمان و نوع نگاه به او، سهمبسزایی در موفقیت یا شکست سازمان خواهد داشت. با آغاز هزاره سوم، هر روز نقش منابع انسانی پررنگ تر شده و اکنون از آنبه عنوان تنها عامل کسب موفقیت و مزیت رقابتی پایدار در سازمان یاد می شود. با این وجود در مقاله حاضر ابتدا به فرآیند، اهداف و وظایف مدیریت منابع انسانی پرداختیم سپس چالشهای مدیریت منابع انسانی را به طور کامل شرح دادیم و برای رفعاین چالشها بحث توانمندسازی کارکنان را مطرح کردیم که شامل الگوهای توانمندسازی، چالش های موجود در تواناسازی منابعانسانی، فرآیند راهبردی، اقدامات عملی و استراتژیهایی برای توانمند کردن منابع انسانی می باشد.

توانمند سازی، توسعه منابع انسانی، تحول سازمانی