محمود عباسی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان
جواد عصاررودی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه سیستان و بلوچستان

در برخی از جملات قرآن، عامل مفعول مطلق حذف گردیده است یا خود مفعول مطلق حذف شده، صفتش، جایگزین آن شده است. تکرار پر بسامد چنین مفعول مطلقی، در جمله های مختلف، تکرار ترجمه، یا شباهت بسیار آن را ضروری میسازد. روش ترجمه دهلوی و فولادوند در این رابطه، متفاوت است و برای یک جمله تکرار شده هم، ترجمه های مختلفی ارائه کرده اند. ترجمه به مسندالیه، مسند، مفعول، شبیه ساختار نحوی عربی، قید و فعل مرکب از جمله ترجمه های این دو مترجم است که هر چند در برخی موارد، شبیه هم هستند اما تفاوت درصد ترجمه، با روشهای مختلف نیز، بسیار است. این مقاله کوشیده است، این تفاوتها را نمایان نموده، ارجحیت ترجمه صحیح تر را نشان دهد. نتیجه بحث و تحلیل این است که ترجمه فولادوند ارتباطی تر است و ترجمه دهلوی به معنایی بسیار نزدیک تر می باشد؛ این مطلب که دهلوی، سعی کرده تا ترجمه ای متناسب با ساختار مفعول مطلق عربی داشته باشد نشان میدهد که او در ترجمه خود، به رعایت نقش دستوری کلمه در زبان عربی، نیز توجه بیشتری دارد.مطالعه چنین نوشتاری انگیزه مترجمین و محققین را در رعایت نقش نحوی و تناسب معنایی، بالا می برد.

مفعول مطلق، مسندالیه، مسند، دهلوی، فولادوند.