رذایل اخلاقی و نقش آن درسلوک سالکان از منظرمثنوی مولوی

نگارندگان پژوهش حاضر تحت عنوان رذایل اخلاقی و نقش آن درسلوک سالکان از منظرمثنوی مولوی بر آن بوده اند تا ضمن معرفی رذایلی اخلاقی ، نقش این موانع را در سقوط اخلاقی تنزل و روحانی سالک ،براساس اندیشه ی مولانا بررسی کنند و با این جستجو ،زیبایی و زشتی های اخلاقی ونفسانیی که بامعیارهای فکری این اندیشمند بزرگ و سالک راه حقیقت همخوانی داشته است ، به خوانندگان اثر ارائه نمایند .مثنوی کتاب تعلیم واخلاق است وآبشخور آن قرآن است وحدیث،لذا مولانا اولین و برترین پایه ی تعالی وکمال سالک را پایبندی به احکام ودستورات شریعت می داند .براین اساس عمل به فرایض وترک محرمات ، شرط اول قدم سالک برای نیل به رستگاری است بعد از شریعت شناخت و عمل به آداب طریقت است؛مثل : تخلق به اخلاق حسنه ومعرفت به صفات نفسانی وشیطانی ،وتبرای ازملکات رذیله چون دنیا پرستی وریا و حرص و زیاده گویی و افشای راز وغیره ،که در مرام عرفا شرط طریق و راهگشاست ، آنچه در سیر وسلوک مولانا عامل رشد و نردبان ترقی است مجاهدت های شخصی وروحانی است . او پله پله مقامات عرفانی را به قصد استکمال روح خود طی نموده ،وعصاره تجربیات وماحصل شهود خود را در مثنوی ،جهت سعادت و کمال انسانی ونیل به حقیقت، به یادگار گذاشته است

کلیدواژه ها:

تربیت اخلاقی ، رذایل اخلاقی ، سالک (عارف ) ، مثنوی معنوی ، مولانا جلال الدین محمد بلخی رومی