بررسی رابطه ی مکانیزاسیون سیستم آبیاری زمین های کشاورزی با برداشت محصول، در راستای دستیابی به توسعه پایدار (مطالعه موردی بخش سیلوانا، ارومیه)

توجه به روستا و فعالیت روستاییان از جنبه های مختلف و به ویژه از دیدگاه توسعه پایدار، از مهمترینمسائل مورد بررسی در مباحث روستایی است. و همانطور که می دانیم یکی از ابزارهای حرکت به سویتمدن و رفاه عمومی و توسعه پایدار جوامع، استفاده بهینه و کارا از منابع طبیعی از جمله منابع آب است.پژوهش حاضر با هدف شناخت تاثیرات مکانیزاسیون سیستم آبیاری بر توسعه کشاورزی به بررسی مقایسهبین سه دهستان بخش سیلوانای شهرستان ارومیه، با روش ترکیبی توصیفی- تحلیلی و همبستگی . به صورت تطبیقی با استفاده از نرم افزارهای رایانه ای SPSS,Excel و روش های همبستگی پیرسون، رگرسیونخطی انجام گرفته است. نتایج بیانگر آن است که دهستان مرگور با دارا بودن 23 هکتار اراضی مکانیزه و باراندمان تولید 5.18 در رتبه یک و دهستان ترگور با دارا بودن 20 هکتار اراضی مکانیزه با راندمان تولید3.67 در رتبه دوم و در آخر دهستان دشت با 15 هکتار اراضی مکانیزه و راندمان تولید 3.29 در رتبه سومقرار دارد. بطور کلی این پژوهش نشان دهنده این است که سیستم های بهره برداری در این منطقه بیشتربه صورت سنتی بوده که نشان از عدم استفاده بهینه از آب می باشد که درصورت مدرن شدن سیستم هایآبیاری ودر نتیجه ی آن افزایش سطح زیر کشت آبیاری مدرن می توان شاهد شکوفایی و تحول اساسی دراقتصاد کشاورزی و توسعه پایدار روستایی بود.

کلیدواژه ها:

مکانیزاسیون ، سیستم آبیاری ، کشاورزی ، توسعه پایدار روستایی