گردشگری بوم ساخت میراثی موثر و عاملی برای توسعه پایدار (نمونه موردی:روستای ابیانه کاشان (ایران))

میراث روستایی حاصل تلفیق فرهنگ و طبیعت است.میراث روستایی مهمترین شکل میراث ساخته های بومی است که درمنشور بین المللی میراث بوم ساخت آمده است. این میراث سندی از تاریخ اجتماعی تلقی می شود و با وجود آنکه ساخته بشر هستند می توان آن ها را مخلوق زمان به شمار آورد .گردشگری یکی از راهکارهای لازم برای رسیدن به اهداف توسعه روستایی و در درجه بالاتر توسعه پایدار است.اگر این گردشگری همراه با بازدید از میراث روستایی گردشگری میراث روستایی باشد می تواند علاوه بر توسعه گردشگری و در نهایت توسعه پایدار،منجر به حفظ و احیاء فرهنگ و طبیعت روستا و در یک کلام حفظ میراث روستایی گردد. گردشگری میراث روستایی می تواند زمینه های لازم را برای شناسایی فرهنگ وزندگی روستایی فراهم سازد.بازدید از جاذبه های معماری کهن روستایی،اشیاء و آثار هنری،غذاهای محلی، نمایش، بازی وموسیقی محلی روستایی علاوه بر احیاءمیراث روستایی و ایجاد تغییر نگرش نسبت به فرهنگ روستائیان در میانگردشگران،باعث ایجاد توسعه روستایی نیز می گردد..گردشگری میراث روستایی می تواند علاوه بر حفظ ارزش های سنتیرایج،عقاید و آداب و رسوم،فرصت هایی را برای ایجاد توسعه پایدار بوجود آورد. توریسم میراث روستایی می تواند نقش عمدهای در توانمند سازی مردم محلی و توسعه منابع انسانی و رشد اقتصادی و همچنین خلق فرصت های شغلی در ارتباطتنگاتنگ با سایربخش های اقتصادی ایفاکند.در این نوشته که با روش توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای می باشد ضمن پاسخگویی به سوالاتی نظیر میراث روستایی چیست و چگونه می تواند به توسعه پایدار منجر شود توریسم میراثروستایی را به صورت مفهومی مورد بررسی قرار داده و ضمن تعریف ابعاد پایداری در گردشگری میراث روستایی، معیارهایپایداری در گردشگری میراث روستایی برشمرده می شوند.در نهایت با ذکر یک نمونه مطالعاتی که روستای تاریخی و زیبایابیانه در شهر کاشان (ایران) می باشد، سعی در رعایت اهداف به دست آمده در نمونه مطالعاتی می شود و در نهایت با ارائهرهنمون ها و روشنگری ها می توان به شناخت زمینه و ابعاد مختلف توریسم میراث روستایی کمک نمود.

کلیدواژه ها:

گردشگری ، میراث بوم ساخت ، میراث روستایی ، پایداری ، توسعه پایدار