طاهره نجات - دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشگاه سمنان، سمنان، ایران
رضا نقدی - استادیار، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی دانشگاه سمنان، سمنان، ایران

امروزه از پرکننده های چوبی به طور روزافزون در ساخت کامپوزیت های دارای پایه ترموپلاستیک ( با ماتریس پلی پروپیلن، پلی۔ اتیلن و PVC استفاده میشود. از طرفی، معایب عمده کامپوزیت چوب پلاستیک (WPC) چسبندگی ضعیف بین ذرات پر کننده و ماتریس پلیمری، مقاومت به ضربه پایین و تخریب در دماهای بالای 200°C است. در چند دهه گذشته، تمایل فزاینده ای جهت ارتقای خواص مکانیکی WPC وجود داشته است. محققین بر این باورند که خواص کامپوزیت های پلیمری ناهمگن را میتوان با عواملی مانند ویژگی های اجزای تشکیل دهنده کامپوزیت، ترکیب مواد، ساختار و واکنش های سطوح مشترک تعیین نمود. در این تحقیق تاثیر عوامل مختلف از جمله انواع سازگار کننده ها، الیاف لیگنوسلولزی، پرکننده ها و روش تیمار بر مقاومت کششی کامپوزیت های پلی پروپیلن / الیاف لیگنوسلولزی مکورد بررسی و مطالعه قرار گرفت.

الیاف، تیمار شیمیایی، پر کننده، کامپوزیت زیست تخریب پذیر، مقاومت کششی