فاطمه نادری - دانشجوی کارشناسی ارشد زمینشناسی زیست محیطی دانشگاه بوعلی سینا
مهرداد براتی - استادیار گروه زمین شناسی دانشگاه بوعلی سینا

اثر آلوده کنندگی لندفیل ها بر ذخایر آب همیشه از دغدغه های فعالان محیط زیست بوده است. لندفیل ملایر در 15 کیلومتری جاده همدان و در مجاورت این جاده و دشت ملایر قرار دارد. در این تحقیق به منظور ارزیابی کیفیت آب سطحی در محدوده لندفیل، تعداد 7 نمونه از آبهای جاری اطراف آن مورد آنالیز شیمیایی قرار گرفت. غلظت کاتیون و آنیون های اصلی موجود در نمونه های آب جاری با دستگاه IC (کروماتوگرافی یونی) به همراه مقادیر pH ، EC ، TDS و TH در آنها اندازه گیری شد و با مقادیر موجود در استاندارد 1053 ایران مقایسه گردید. سپس با استفاده از اطلاعات کیفی این آبها برای مصارف شرب، نمودار شولر از طریق نر مافزار Chemistry برای نقاط نمونه برداری ترسیم شد. همچنین نقشه هم ارزش هدایت الکتریکی و همارزش کلراید توسط نرم افزار Arc GIS رسم گردید. نتایج نشان داد که وضعیت این آبها در دیاگرام شولر در رده متوسط تا نامناسب قرار دارد و آب مناسب شرب نیست. و بهترین کیفیت مربوط به FM 7 در بالادست لندفیل می باشد. از طرفی با دور شدن از لندفیل مقدار پارامترهای هدایت الکتریکی و کلر به طور عمومی کاسته شده ولی در محل مانداب نزدیک لندفیل مقدار این دو پارامتر به دلایل زمینشناختی و هیدرولوژی افزایش می یابد. به طوری که در همه نمونه ها، کاهش کیفیت آب رودخانه با افزایش در EC و غلظت یون کلر رابطه مستقیم دارد

لندفیل، دیاگرام شولر، آب سطحی، ملایر