بهبود خواص مکانیکی و دوام بتن پلیمری ساخته شده با رزین اپوکسی

بتن پلیمری یا بتن رزینی از یک چسباننده ی پلیمری و یک پرکننده ی معدنی مانند شن و ماسه تشکیل شده است. بتن-های پلیمری مقاومت مکانیکی بالاتر، مقاومت بیشتر در برابر حملات شیمیایی و یون های سولفات، کلر و محیط هایاسیدی و قلیایی، جذب آب کمتر، پایداری بیشتر در مقابل پدیده یخ زدگی و آب شدگی و سرعت عمل آوری بالاترینسبت به بتن ساخته شده با سیمان پرتلند دارند.با توجه به ساختار شبکه ای رزین اپوکسی استفاده از این رزین به عنوان جایگزین سیمان، موجب استحکام بیشتر پیوندهایمولکولی شبکه بتن و ایجاد ساختاری با مقاومت مکانیکی بالا و در عین حال با چگالی پایین تر نسبت به بتن ساخته شده ازسیمان پرتلند می شود؛ به همین دلیل در ساخت مخازن شیمیایی ، سازه های دریایی و اسکله ها مورد استفاده قرار می گیرد.در این پژوهش با انجام آزمایش های مربوط به محیط های اسیدی و قلیایی، نفوذ آب، مقاومت خمشی و فشاری، پایداریشیمیایی و خواص مکانیکی، بتن پلیمری مورد ارزیابی قرار گرفت؛ سپس واکنش های شیمیایی موثر بر شرایط آزمونبررسی شد و دلایل رخدادهای فیزیکی و شیمیایی مورد واکاوی قرار گرفت. نتایج حاصل از این آزمون ها بیانگر بهبودخواص مکانیکی و شیمیایی و افزایش میزان جمع شدگی نسبت به بتن های ساخته شده با سیمان پرتلند است. با مرورخواص بتن پلیمری ،میتوان این نوع بتن را به عنوان یک محصول رقابتی در ساخت سازه های مقاوم و با دوام به کار برد.

کلیدواژه ها:

بتن پلیمری ، رزین اپوکسی ، قلیایی ، پایداری شیمیایی ، دوام ، جمع شدگی