بررسی ارتباط میزان کودک آزاری با پرخاشگری دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه دبیرستان های دولتی ناحیه چهار مشهد سال 1398

مقدمه: کودک آزاری به هر گونه رفتار یا کوتاهی در انجام عملی که سلامت جسمی، روانی و رشد کودک را به مخاطره اندازد گفته می شود. اثرات سوء بدرفتاری بر زندگی اجتماعی و خانوادگی آینده کودک از یک سو و تاثیر این عامل یعنی نسل بیمار، بر رشد و سلامت نسل های بعد و ایجاد چرخه معیوبی که آیندگان را هم دچار می کند تاثیر می گذارد. با توجه به اینکه کودک آزاری فاجعه ای عمیق و دردناک برای ایجاد حس ناامیدی و رنج است که خشم و عصیان همیشگی را در فرد بر می انگیزاند، ضروریست میزان کودک آزاری با پرخاشگری را که از شایعترین مشکلات رفتاری دوران نوجوانی است و بهداشت روانی نوجوان را مختل می کند مورد بررسی قرار داد با توجه به این مسائل و میزان آمار بالای کودک آزاری و متغیرهای مختلف مرتبط با آن، پژوهش با عنوان بررسی ارتباط بین کودک آزاری با پرخاشگری دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه دبیرستان های دولتی ناحیه چهار مشهد در سال 1398 انجام شد. روش کار: پژوهش توصیفی – تحلیلی از نوع همبستگی می باشد. نمونه های مورد مطالعه 300 نفر از دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه ناحیه چهار شهر مشهد بودند. جهت جمع آوری اطلاعات علاوه بر مشخصات دموگرافیک از دو پرسشنامه استاندارد کودک آزاری (مقیاس خودگزارشی) و پرسشنامه پرخاشگری ( AGQ) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری مناسب و نرم افزار SPSS 20 استفاده گردید. یافته ها: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد، میزان کودک آزاری از میانگین نمره (نقطه برش 20 ) بالاتر همچنین میزان پرخاشگری از میانگین نمره (نقطه برش 40 ) بالاتر بود. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد کودک آزاری و مشخصات فردی (وزن، تعداد افراد خانواده ، رتبه تولد ، میزان درآمد ، محل سکونت) ارتباط معنی داری وجود دارد. نتایج: انجام مداخلاتی در زمینه های برگزاری دوره های آموزشی برای خانواده از نظر برقراری ارتباط صحیح و سالم و بررسی علل و عوامل کودک آزاری در هر جامعهای لازم و ضروری است تا با اشراف کامل به این علت ها مسئولان مربوطه در صدد رفع یا اصلاح ساختارهای موجود برآمده و بتوانند میزان کودک آزاری و در نتیجه پرخاشگری در جوانان کشور را تقلیل دهند.

کلیدواژه ها:

کودک آزاری ، پرخاشگری ، دانش آموز