بررسی رابطه میزان استرس والدین با تکامل کودک در سن 18 ماهگی در مراجعه کنندگان به مراکز بهداشتی درمانی شهر شیراز در سال 1394

زمینه و هدف: به دلیل پیشرفت در علم پزشکی و ارتقاء وضعیت بهداشتی مردم ، مرگ ومیر و عوارض بیماری های عفونی در کودکان کاسته شده ولی مسئله تکامل 8 کودکان هنوز مطرح است. از آنجایی که در بروز مشکلات تکاملی عوامل مهمی نقش دارد و با توجه به مهم بودن موضوع و کمبود اطلاعات دقیق در این حوزه، مطالعه ای با هدف بررسی رابطه میزان استرس والدین با تکامل کودک در سن 18 ماهگی انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به شیوه چند مرحله ای تصادفی با در نظر گرفتن سهم هر مرکز به صورت خوشه ای بر روی کلیه والدین دارای کودک 18 ماهه ( 232 نفر) در سه مرکز بهداشتی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، استرس ادراک شده کوهن و آزمون تکامل سنین و مراحل (ASQ) بود. قبل از اجرای طرح به منظور تعیین پایایی آزمون استرس ادراک شده، از روش تعیین میزان آلفای کرونباخ استفاده شد. اطلاعات جمع آوری شده و سپس وارد نرم افزار آماری SPSS شد و با استفاده از شاخص های میانگین، انحراف معیار، آزمون کای دو، من ویتنی و رگرسیون لجستیک آنالیز شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که 6 درصد کودکان 18 ماهه دچار تاخیر تکاملی هستند. بین میانگین سنی پدران در دو گروه اختلاف وجود داشت و میانگین سنی پدران در کودکان تکامل طبیعی بالاتر (p=0/036). رابطه بین شغل مادر و وضعیت تکاملی کودکان تفاوت معناداری داشت. میانگین نمره استرس در یکماه گذشته والدین همبستگی معناداری با تاخیر تکاملی کودکان نشان داد به طوری که میانگین نمره استرس در یکماه گذشته والدین کودکانی که تاخیر تکاملی داشتند بالاتر از کودکانی بود که تکامل طبیعی داشتند. میانگین نمره استرس پدر در کودکان با تاخیر تکامل 27/14 پدر در کودکان با تاخیر تکامل 20/91 بود (p=0/008) و میانگین نمره استرس مادر در کودکان تاخیر تکاملی 27 و در مادران کودکان تکامل طبیعی 21/67 بود (p=0/003). نتیجه گیری: میانگین نمره استرس در یکماه گذشته والدین کودکانی که تاخیر تکاملی داشتند بالاتر از کودکانی بود که تکامل طبیعی داشتند. لزوم غربالگری والدین از این نظر پیشنهاد می شود .

کلیدواژه ها:

استرس ، والدین و تکامل و تاخیر تکامل